Lulëzimi Trëndafilave

Sadikut (a.s.). Dukej sikur akoma vinte era e namazit të Imamit (a.s.).
Ebu Besiri u ul në një qoshe të dhomës kurse Ummi Hamideja ishte ulur
në një qoshe tjetër, dhe ajo i tha: O Ebu Besir! Sa do të dëshiroje që të
kishe qenë këtu në momentet e fundit të jetës së Imamit? . Ebu Besiri
pastroi lotët nga sytë dhe pyeti: Në ato momente çka ndodhi? . Ummi
Hamide me zë të dridhur iu përgjigj: Në momente të fundit të jetës së
tij, Imam Sadiku shikoi fytyrën e çdonjërit prej nesh dhe tha: Shefati
ynë asnjëherë nuk do t i përfshijë personat që nuk i kushtojnë rëndësi
namazit! .
Sexhadet e lagura
Dielli po ndriçonte në
mes të qiellit të qytetit të Mekës.
Imam Bakiri (a.s.) së bashku me
shërbëtorin e vet, Eflehun, arriti
në qytetin e Mekes. Imami (a.s.)
me një dëshirë të madhe shkoi
në drejtim të Mesxhidil Haramit.
Gjoksin e vet e vendosi mbi
muret e shtëpisë së Zotit dhe
filloi të qante. Eflehu i tha
Imamit (a.s.): Zotëri! Njerëzit
ju shikojnë kështu që qani.
Bëjeni pak me zë më të ulët .
Imami (a.s.) me një zë të dridhur
tha: Përse të mos qaj me zë të
lartë përderisa të më mbulojë
mëshira e Zotit dhe të më shpëtoj në Ditën e Gjykimit . I tha këto dhe
filloi përsëri që të qante. Më pas bëri tavafin rreth Shtëpisë së Zotit dhe
pas vendit të Ibrahimit (a.s.) filloi që të falte namazin. Ai ishte sikur reja
e pranverës prej të cilit binin pikat e shiut mbi sexhaden e Imamit (a.s.).
13