Dzieci nienarodzone - Parafia św. Jadwigi w Milanówku

przeznaczeniem. W rozwijającym się
ciele, umyśle i sercu dziecka istnieje
od początku doskonały wzorzec jego
rozwoju. Dzieci nie potrzebują
kształtowania i udoskonalania według
„widzimisię” dorosłego, lecz
jego pomocy we wzrastaniu. Dziecko
rodzi się niewinne i dobre, ale
oprócz tego przynosi ze sobą na
świat własne, niepowtarzalne problemy.
Zadaniem rodziców jest pomóc
mu zmierzyć się z nimi. Każde
dziecko ma swoje przeznaczenie.
Przyjmowanie rzeczywistości taką,
14
Wasze Dzieci
jaką jest, przynosi uspokojenie i pomaga
rodzicom nie brać odpowiedzialności
za każdy problem dziecka.
Rodzice marnują zbyt wiele czasu
zastanawiając się, gdzie popełnili
błąd, zamiast przyjąć do wiadomo-
Wasze dzieci nie są waszą własnością;
są synami i córkami samej mocy życia.
Jesteście ich rodzicami, ale nie stworzycielami.
Mieszkają z wami, a mimo wszystko
do Was nie należą:
Możecie dać im swą miłość, lecz nie wasze idee
ponieważ one mają swoje idee.
Możecie dać dom ich ciałom,
ale nie ich duszom, ponieważ ich dusze
mieszkają w domu przyszłości,
którego wy nie możecie odwiedzać
nawet w waszych snach.
Możecie wysilać się, by dotrzymać im kroku,
ale nie żądać, by byli podobni do Was,
ponieważ Życie się nie cofa,
ani nie może zatrzymać się na dniu wczorajszym.
Wy jesteście jak łuk, z którego wasze dzieci,
jak żywe strzały, zostały wyrzucone naprzód;
Strzelec mierzy do celu na szlaku nieskończoności
i trzyma cięciwę napiętą całą swą mocą,
żeby strzały mogły poszybować szybko i daleko.
Poddajcie się z radością rękom Strzelca,
ponieważ on kocha równą miarą i strzały,
które szybują,
i łuk, który pozostaje niewzruszony.
ści, że dzieci również mają swoje
sprawy, wyzwania, kłopoty. Jedyne,
co mogą zrobić, to zapewnić warunki
do rozwoju, aby ich dzieci mogły
się stać tym, kim powinny być.
Zadaniem rodziców nie jest ochrona
dzieci przed życiem, lecz pomoc
udzielana im przy pokonywaniu trud-
ności w czasie dorastania. Kiedy mama
i tata rozwiązują za dzieci problemy,
nie pozwalają im rozwijać wrodzonych
zdolności i talentów. Rodzice
mają udzielać dziecku koniecznej pomocy,
by stawało się silniejsze i zdrowsze.
Jeśli zbyt mu ułatwiają rozwiązywanie
problemów, są nadopiekuńczy,
wyręczają w ich obowiązkach, spełniają
wszystkie zachcianki i nie potrafią
powiedzieć NIE dziecku, pozbawiają
je tego, czego potrzebuje
do rozwoju.
Wspieranie dziecka w rozwoju to:
•Pozwolenie na bycie innym, które
umożliwia odkrywanie niepowtarzalnych
zdolności i zamierzeń;
• Pozwolenie na popełnianie błędów,
które daje możliwość naprawienia
ich i uczenia się na nich;
• Pozwolenie na wyrażanie negatywnych
emocji (złości, gniewu, smutku,
bezradności), które uczy dzieci
rozpoznawania, nazywania i radzenia
sobie z nimi;
• Pozwolenie na to, by chcieć więcej (mieć
pragnienia i marzenia), ale jednocześnie
cieszyć się z tego, co się ma;
• Pozwolenie na sprzeciw, które umożliwia
dzieciom rozwój woli i określenie
siebie (oraz zrozumienie, że ostateczne
zdanie należy do rodziców).
(na podstawie „Dzieci są z nieba”
Johna Graya)
Więcej na temat pięciu zasad pozytywnego
wychowania w następnym
numerze „Jadwiżanki”.
Dzieci nienarodzone