Profesor Michał Życzkowski - uczony o wymiarze światowym

Profesor 29-ciu doktorów i 11-tu doktorów habilitowanych, spośród których 5-ciu zostało
profesorami w kraju lub za granicą. Przez 23 lata (1973 - 1996) pełnił funkcję dyrektora
Instytutu Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn na Wydziale Mechanicznym Politechniki
Krakowskiej.
Najważniejsze zainteresowania Profesora koncentrowały się wokół teorii
plastyczności, reologii, stateczności konstrukcji, a także optymalnego projektowania. W
późniejszym okresie pracy twórczej, niewątpliwie pod wpływem kryzysu zdrowotnego, zajął
się Profesor również biomechaniką. Badania naukowe zaowocowały napisaniem trzech
książek, współautorstwem trzynastu innych oraz opublikowaniem ponad 260 artykułów w
renomowanych czasopismach oraz materiałach konferencyjnych. W roku 1986 został
przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego monumentalnego dzieła jakim była encyklopedia
„Mechanika Techniczna”. Był wreszcie członkiem komitetów redakcyjnych takich czasopism
jak: Solid Mechanics Archives, International Journal of Mechanical Sciences, International
Journal of Plasticity, Structural Optimization, Acta Mechanica Sinica, Zeitschrift fur
Angewandte Mathematik und Mechanik, a także Applied Mechanics.
Nade wszystko jednak był Profesor Michał Życzkowski wspaniałym dydaktykiem i
wychowawcą młodzieży. Stanowił uosobienie autorytetu moralnego dla wielu pokoleń
inżynierów opuszczających mury Politechniki Krakowskiej. Był wyjątkowym wzorcem
osobowym w trudnych czasach, kiedy codzienną postawą i niezależnością w myśleniu
należało wykuwać ścieżki wolności przyszłej suwerennej już Rzeczypospolitej. Był
przyjacielem Papieża Jana Pawła II i wielkim orędownikiem stosowania nauki Ojca Świętego
w życiu osobistym i profesjonalnym. Był osobą posiadającą rzadką zdolność wsłuchiwania
się w drugiego człowieka. Oceniał obiektywnie, rzeczowo i w sposób wyważony.
Stymulował do pracy i zachęcał do sięgania po kolejne szczyty. Nade wszystko jednak
pomagał tam gdzie młodzieńczy entuzjazm wymagał wsparcia głębokiej wiedzy i
doświadczenia.
Był Profesor człowiekiem prawdziwie światowym. W latach 1971-72 przebywał jako
profesor wizytujący w University of Massachussets w USA, w roku 1980 w Universitaet
Bochum w Niemczech, w roku 1983 przebywał w University of Liverpool w Wielkiej
Brytanii, a następnie w latach 1988-91 wyjechał do Joint Research Centre Varese we
Włoszech. Utrzymywał bardzo bliskie kontakty z Międzynarodowym Centrum Mechaniki
(CISM) w Udine gdzie wykładał i dokąd chętnie wysyłał młodych pracowników nauki na
szkolenie w ramach tzw. szkoły letniej. Wytyczył wreszcie ścieżki współpracy z takimi
laboratoriami o światowej renomie jak CERN w Genewie. Był głęboko przekonany, że
wymiana naukowa z ośrodkami europejskimi i światowymi może przynieść wyłącznie
korzyści rodzimej myśli naukowej. Szczególna nić wzajemnego zrozumienia i współpracy
związała Profesora z Politechniką Wiedeńską i osobą profesora Herberta Manga, prezesa