WZFT, zestaw 1, 28.02.2012 1 Oscylator harmoniczny ...
WZFT, zestaw 1, 28.02.2012 1 Oscylator harmoniczny ...
WZFT, zestaw 1, 28.02.2012 1 Oscylator harmoniczny ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>WZFT</strong>, <strong>zestaw</strong> 1, <strong>28.02.2012</strong><br />
1 <strong>Oscylator</strong> <strong>harmoniczny</strong> — przypomnienie i rozwinięcie:<br />
Niniejszy <strong>zestaw</strong> ułożony został w duchu pierwszych rozdziałów książki [1]. <strong>Oscylator</strong> <strong>harmoniczny</strong> ma następujący hamiltonian:<br />
<br />
ˆH = hω a † a + 1<br />
<br />
,<br />
2<br />
gdzie a i a † są operatorami spełniającymi [a, a † ] = 1, działającymi w bazie |n〉 = (a† ) n<br />
√ n! |0〉, a|0〉 = 0, n ∈ Z następująco:<br />
Zadanie 0 (w domu, z kursu ”mechanika kwantowa”)<br />
a|i〉 = √ i|i − 1〉 (1)<br />
a † |i〉 = √ i + 1|i + 1〉 (2)<br />
Przypomnieć sobie (np. [2]) wyprowadzenie powyższej postaci oscylatora harmonicznego startując z X-reprezentacji:<br />
oraz, że<br />
ˆx =<br />
Zadanie 1K<br />
Udowodnić następującą przydatną własność:<br />
ˆH = −2<br />
2m<br />
<br />
†<br />
a + a<br />
2mω<br />
<br />
d 2<br />
dx 2 + mω2 x 2<br />
<br />
ωm †<br />
ˆp = i a − a<br />
2<br />
<br />
[a, f(a † )] = f ′ (a † ) (3)<br />
gdzie f jest pewną funkcją rozwijalną w szereg potęgowy wokół 0 (traktujemy jako szereg formalny).<br />
Zadanie 2K<br />
Rozważmy operator gęstości dla pola termicznego (czyli oscylator <strong>harmoniczny</strong> w stanie równowagi dla T > 0)<br />
<br />
exp −<br />
ρth =<br />
ˆ <br />
H/kBT<br />
<br />
Tr exp − ˆ , (4)<br />
H/kBT<br />
gdzie ˆ H = ω(ˆn + 1/2). Proszę policzyć wartość średnią i wariancję operatora liczby wzbudzeń ˆn oraz pokazać, że<br />
gdzie ¯n = 〈ˆn〉.<br />
ρth = 1<br />
1 + ¯n<br />
∞<br />
n=0<br />
1.1 <strong>Oscylator</strong> <strong>harmoniczny</strong>: stany koherentne<br />
n ¯n<br />
|n〉〈n|, (5)<br />
1 + ¯n<br />
Występuje bogata zoologia stanów oscylatora: stany Focka, koherentne, ściśnięte koheretne, ale także inne [3], [4]. Stany<br />
koherentne definiujemy jako stany własne operatora anihilacji. Niech z ∈ C, wtedy definiujemy:<br />
|z〉 : a|z〉 = z|z〉<br />
Uwaga: |7〉 jako stan oscylatora to co innego niż |7〉 jako stan koherentny. Jest to konflikt oznaczeń, z którym należy nauczyć<br />
się żyć. Pokazuje się (proszę sobie na boku udowodnić), że:<br />
Ciekawostki do samodzielnego opracowania:<br />
• Kiedy dla n ∈ N : |n〉osc = |n〉koh?<br />
<br />
|z〉 = exp − |z|2<br />
<br />
∞<br />
z<br />
2<br />
n=0<br />
n<br />
√ |n〉 = exp(−<br />
n! 1<br />
2 |z|2 ) exp(zα † )|0〉 (6)<br />
• Spróbować obliczyć |z〉 zdefiniowane jako wektor własny do operatora a † .<br />
Zadanie 1 (bardzo ważne - rozkład jedności w stany koherentne)<br />
Udowodnić, że:<br />
1
• 1<br />
<br />
π d¯αdα|α〉〈α| = 1H<br />
1 − • 〈β|α〉 = e 2 (|β|2 +|α| 2 −2β ∗ α) = δ(α − β)<br />
gdzie d¯αdα = d(ℜα)d(ℑα)<br />
Zadanie 2K<br />
Obliczyć (∆x) 2 ψ , (∆p)2 ψ dla<br />
• ψ — stanu Focka |n〉,<br />
• ψ — stanu koherentnego |z〉<br />
Zadanie 3K<br />
Obliczyć ewolucję stanu |z〉 w czasie. Jak zależą fluktuacje z poprzedniego zadania od czasu? Obliczyć 〈x〉ψ, 〈p〉ψ. W<br />
miarę możliwości wykorzystać poprzednie zadanie.<br />
Zagwozdka 1 (zadanie dla ambitnych, szczególnie (b))<br />
Na kursie analizy matematycznej cz. 2, pojawia się następująca definicja operatora ciągłego (ograniczonego): Operator A<br />
nazywany ograniczonym ⇐⇒ ∃M∀x : ||Ax|| M||x||.<br />
Ograniczność na przestrzeni Hilberta oscylatora harmonicznego jest równoważna ciągłości:<br />
A − ciągła w sensie ”δ-ε” ⇐⇒ A − ciągła w sensie ciągów ⇐⇒ ||A|| < ∞ ⇐⇒ sup<br />
H<br />
(a) Rozważyć ciągłość operatorów a i a † :<br />
• Czy operatory anihilacji i kreacji, a i a † są ograniczone?<br />
• Ile powinno wynosić a|ψ〉, dla |ψ〉 = √ 6<br />
π<br />
n<br />
1<br />
n |n〉? Dlaczego 〈ψ|ψ〉 = 1?<br />
||A(x)||<br />
||x||<br />
(b) Jak się mają powyższe fakty do dowodu wzoru 6 (tu pewnie trzeba doczytać)? W klasycznej wersji dowodu korzysta się<br />
z faktu że xn → x ⇒ f(xn) → f(x), dla nieciągłej f.<br />
Rozważania te można kontynuować...<br />
Literatura<br />
[1] Gerry, Knight — Wstęp do optyki kwantowej<br />
[2] ’Modern Quantum Mechanics’, JJ. Sakurai, rozdział 2.3<br />
[3] ’Nonclassical’ states in quantum optics: a ’squeezed’ review of the first 75 years., VV Dodonov, J. Opt. B: Quantum<br />
Semiclass. Opt. 4 (2002) R1-R33<br />
[4] http://en.wikipedia.org/wiki/Coherent states in mathematical physics i referencje do tego artykułu<br />
2<br />
< ∞