Java e Shkencës 2012 - Universiteti i Prishtinës

KONFERENCA VJETORE E SHKENCËS ‘JAVA E SHKENCËS 2012
Padyshim duhet të pajtohemi me faktin se Universiteti i Prishtinës nuk e ka kaluar ashtu siç
pretendohet procesin e vlerësimit sepse, sidomos vitet e fundit, është kërkuar të sforcohet ky evoluim
pa kritere dhe standarde. Sigurimi i cilësisë dhe rritja e saj, zbatimi i sistemit të Bolonjës, studime të
ndryshme, nuk janë matur asnjëherë dhe nuk kemi një tregues real dhe objektiv.
Por, nuk mund t’i mohojmë përpjekjet, edhe pse shumë herë të kufizuara, që janë bërë krahas
sigurimit të cilësisë në realizimin e projekteve të ndryshme me përkrahje ndërkombëtare dhe përpjekje
tjera për të realizuar përshtatshmërinë me zhvillimet evropiane të arsimit të lartë. Duhet të pajtohemi
se këto përpjekje kanë për qëllim krijimin e një realiteti të ri. Besojmë se te profesoriati nuk ka dilemë
se nuk mund të matet cilësia, rritja apo rënia e saj, por problemi qëndron se kush duhet ta bëjë këtë.
Një Agjenci e Akreditimit që e ka bërë njëfarë aktiviteti deri më tani nuk ka qenë bindëse se ka një
kompetencë të tillë profesionale pa anime politike dhe interesa të tjera. Këtë më mirë e dimë ne të
Fakultetit të Edukimit.
Mund të themi se ka paqartësi e përse jo edhe injorim që i bëhet profesoriatit kur flitet dhe pretendohet
të matet cilësia e punës së tyre, qoftë në mësimdhënie apo në punën kërkimore. Realisht, na
mungojnë studime hulumtuese në bazën e të cilave gjetje/rezultate transparente duhet bërë përpjekje
për të vlerësuar cilësinë e arsimit të lartë dhe aktivitetet kërkimore.
Në këtë kontekst,duhet përfituar nga përvojat e shteteve tjera, të cilat kanë hartuar rregullore, ligje dhe
kanë ngritur Këshille Kombëtare në nivel të vendit, që kanë të bëjnë drejtpërdrejt me vlerësimin e
cilësisë dhe aktivitetet kërkimore në arsimin e lartë. Ne kemi mbetur vetëm në disa nene të Statutit të
Universitetit të Prishtinës, më saktë në 11 nene që përshkruhen në dispozita: Kontrolli i cilësisë dhe
vlerësimit dhe asnjë hap serioz më tej. Sipas mendimit tonë duhej që secila njësi e Universitetit të
hartonte Rregullore të veçanta duke zbërthyer kritere dhe metoda të vlerësimit. Kjo nuk do të
mënjanonte mundësinë e bashkëveprimit të fakulteteve jo vetëm në punën kërkimore, por edhe në
matjen e cilësisë me objektivitet e me më shumë korrektësi. Së pari, duhet të pajtohemi me faktin se
fakultetet tona të universitetit janë institucione të izoluara. Së dyti, te ne funksionojnë angazhimet e
mësimdhënësit nga një fakultet në një tjetër vetëm në mungesë të kuadrit përkatës, dhe aty kemi
mbetur. Veçanti e Fakultetit të Edukimit, por edhe të fakulteteve të tjera që përgatisin profilin arsimor
është se kur është çështja e mësimdhënies kemi të bëjmë me faktin se studentët përballen me modelin
e mësimdhënies edhe pse është arsim i lartë. Fakultetet tjera nuk e kanë këtë specifikë.
Nuk duhet mohuar përpjekjet që edhe studentët të bëjnë vlerësimin dhe ata e kanë bërë në këtë vit
akademik me një formular (Fletëpyetësor) të vlerësimit. Duhet theksuar në këtë rast se ky aktivitet i
studentëve e ka mbështetjen në nenin 226 të Statutit të UP-së. Nëse e quajmë hulumtim, janë
interpretuar të dhënat nga e cila ka dalë një listë e mësimdhënësve të njësive të universitetit, të cilët
nuk mbajnë ligjërata ose nuk janë të rregullt në ligjërata. Por, një rezultat i tillë është kontestuar se i ka
munguar objektiviteti dhe më tepër ka efekte të thashethemeve brenda fakulteteve. Mirëpo, këtu
duhet vlerësuar se kjo punë e studentëve ka hapur problemin mjaft të ndjeshëm të mungesës së
kontrollit të brendshëm në fakultete.
Nëse e fokusojmë çështjen e vlerësimit të studentëve gjithnjë në kontekstin e marrëdhënieve profesorstudent
në aspektin e vlerësimit, mbetet çështje e njësive/fakulteteve edhe pse në vitet e fundit po
kërkohen evidentime të kalueshmërisë, por sa dhe kur janë diskutuar.
Studentët, ndoshta kam të drejtë kur paraqes shqetësimin se nuk mjafton vetëm një informacion për
mënyrën e vlerësimit të tyre nga profesorët që në takimin e parë në shpjegimin e silabusëve të
kurseve.
Një ndër metodat dominuese në mësimdhënien e arsimit të lartë është edhe zbatimi i punimeve
seminarike, si qasje e orientuar nga studentët (student centerd learning) për të zhvilluar aftësitë e të
nxënit gjatë gjithë jetës, të studimit dhe komunikimit në avancimin e kompetencave, që nuk kufizohen
vetëm në lëndët në të cilat përgatitet për profesion. Aktualisht një zbatim i tillë që është i
domosdoshëm nuk mund të realizohet për shkak të numrit të madh të studentëve në programe dhe
mungesës së hapësirës përkatëse dhe është një formalizëm që nuk po tejkalohet. Mënyra më e
zbatueshme formale është se angazhohen studentë, të cilët mbajnë ligjëratë për një temë të caktuar më
~ 553 ~