Java e Shkencës 2012 - Universiteti i Prishtinës

KONFERENCA VJETORE E SHKENCËS ‘JAVA E SHKENCËS 2012
Tani, është e qartë dhe ka filluar të pranohet edhe nga shkencëtarët serbë, siç është rasti me Pero
Slijepçeviqin, i cili shkruan: “Është vërtetuar se nga një numër i madh i shumë manastireve të vjetra
serbe, vetëm një numër i vogël i tyre është themeluar nga serbët... Serbi nuk ka pasur kurrfarë tradite
të veten, as në ndërtimtari, as në pikturim” 494 .
Kisha dhe shteti serb i kanë uzurpuar kishat e tona, duke bërë ndonjë meremetim në to, për ti
shpallur pastaj monumente të kulturës së tyre. Për më tepër, historiografia pan-sllaviste serbe, për të
përfituar opinionin ndërkombëtar për të drejtat serbe mbi Kosovën, bëri falsifikimin e tri fakteve
historike, që i përkasin fushës së trashëgimisë:
Kishat dhe manastiret në Kosovë,
Beteja e Kosovës ndërmjet serbëve dhe turqve(1389), dhe gjoja
Dyndja e madhe serbe nga Kosova, në krye me Arsenien III Cërnojeviq (1690) 495 .
“Faktet” të cilat u sajuan me kalimin e kohës, si formula e etiketime, janë pohime krejtësisht të
turpshme, se gjoja Kosova na qenka zemra, shpirti dhe djepi i serbëve. Pos tjerash, regjimi dhe disa
qarqe të tjera të propagandës serbe, një kohë të gjatë trumbetonin për ekzistimin e “1300 kishave
ortodokse serbe në Kosovë”. Të mos harrojmë se në Kosovë kemi pothuaj vetëm po aq fshatra dhe
qytete. Sipas kësaj propagande del se në çdo fshat e qytet kemi nga një kishë ortodokse serbe 496 .
Nuk jemi të habitur! Ky është edhe një trillim tjetër i Qosiqëve e Cvijiqëve. Dobrica Qosiq
shkruan: gënjeshtra është akt patriotik serb, ndërsa Cvijiq thotë: është fare lehtë të shtrembërosh e
falsifikosh faktet duke mos e paraqitur realitetin, me qëllim përfitimi. Se me të vërtet është kështu,
edhe vetë Cvijiqi e dëshmon më së miri, duke i paraqitur serbët me shumë veti e aftësi të mëdha, të
tepruara e të trilluara. Thuhet se mbretërit dhe sundimtarët serbë kanë ndërtuar kështjella e oborre
mbretërore, kisha e objekte të kulturës, mirëpo në Kosovë nuk ekziston asnjë gjurmë e tillë e historisë
serbe. Madje edhe gërmimet arkeologjike këtu Serbia i ka sabotuar, sepse në shumë raste janë zbuluar
materiale të kulturës ilire (shqiptare), gjë që politikës serbe nuk i shkonte për shtati 497 .
Pra, indoktrinomi i popullit serb gjatë shekujve mbi “të drejtën historike të Serbisë në Kosovë”,
bazohet në trillime dhe falsifikime të fakteve historike, të përsëritura me qindra herë në
historiografinë, në etnografinë dhe në disa disiplina të tjera shkencore, si edhe në këngët popullore si
në “ Ciklin e Kosovës”, kështu që edhe sot në etnopsikologjinë serbe këto mashtrime mjerisht kanë
legjitimitetin e të vërtetës shkencore 498 .
Natyrisht se realiteti objektiv është diçka krejt tjetër. Ngjarjet e bujshme historike, robëria
pesëshekullore osmane dhe regjimet e ndryshme antipopullore e vandaliste, kalitën banorët e këtyre
viseve që krahas luftës për liri të bëjnë edhe një luftë; atë të ruajtjes së vlerave të trashëgimisë
kulturore.
Muzeale të Kosovës në Serbi dhe Maqedoni
E kaluara e Kosovës është e mbingarkuar me shfrytëzimin e trashëgimisë për nevoja politike,
përkatësisht për krijimin e të drejtës false historike të serbëve mbi Kosovën. Dihet si ishte e vërteta
historike për Kosovën, andaj pos përpjekjeve për mohim të vlerave, përvetësimin të tyre, bëhet
plaçkitje serike e monumenteve kulturore. Grabitja e materialit filloi atëherë kur filluan edhe
gërmimet e para arkeologjike. Nëse nisemi që nga monumentet më të vjetra të zbuluara, janë një varg
sosh nga periudha neolitike, si p.sh, kulti Magna Mater apo Terrae Mater, të shoqërinë neolitike,
mbahen nëpër muze të ndryshëm në Serbi.
494
Pero Slijepceviq, Stara srpske zadužbine, Ogledi, Beograd 1934 pp. 97,115. Mark Krasniqi, Rrënjët
tona etnike, Prishtinë 2002, p. 104.
495
Skender Rizaj, Falsifikimet e historiografisë serbe, Prishtinë 2006, p. 31.
496
F. Drancolli, op cit, p. 119.
497
M. Krasniqi, Rrënjët tona etnike, op cit, pp. 49, 54.
498
M. Krasniqi, Rrënjët tona…, op cit, p. 55.
~ 495 ~