Java e Shkencës 2012 - Universiteti i Prishtinës

KUMTESA
Tekstin e shpalljes së pavarësisë e botoi më vonë Lef Nosi, i cili përbëhej prej katër rreshtave në
alfabetin e turqishtes së vjetër dhe nënshkrimin delegatëve që dinin të shkruanin shqip, një delegat
kishte nënshkruar me shkronja turqishte. Data e dokumentit është dhënë në dy shifra: 1912 sipas
kalendarit gregorian dhe 1328 sipas kalendarit arab.
Teksti i deklaratës së shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë është formuluar kështu:
“Pas fjalëvet që tha Z. Kryetari Ismail Kemal Beu, me të cilat tregoi rrezikun e madh në të cilën
ndodhet sot Shqipëria, të gjith delegatët me një za venduan që Shqipëria më sot të bahet me vehte, e
lirë e mosvarme”. 348
Menjëherë pas shpalljes së pavarësisë, pas 445 vjetësh të nënshtrimit të Shqipërisë nga ordhitë
otomane, formohet qeveria e parë shqiptare me Ismail Qemalin se Kryetar; Nikoll Kaçorrin si
Nënkryetar dhe një këshill i ministrave i përbërë nga: Myfit Libohova, Ministër i Punëve të Jashtme;
Mehmet Pashë Dërralla, i Luftës; Petër Poga, i Drejtëisë; Luigj Gurakuqi, i Arsimit; Abdi Toptani, i
Financave; Pandeli Cale, i Bujqësisë; Lef Nosi, i Post telegrafëve. 349
Në burimet tjera historike, Myfit Libohova- na del si ministër e Punëve të Brendshme, e jo i Punëve të
Jashtme si te autori Tajar Zavalani. Po ashtu, aty nuk përmendet fare edhe zotëriu Mithat Frashëri, i
biri i patriotit kombëtar Abdyl Frashëri, i cili ishte mandatuar nga Gjakova me krahinat përreth saj që
t’i përfaqësonte në Kuvendin e Madh të Vlorës, e i cili ishte zgjedhur Ministër i Punëve Botore,
ndërsa Ismail Qemali mbajti edhe portofolin e ministrit të Punëve të Jashtme. 350
Meqë nëse tokat shqiptare po invadoheshin nga të tria anët nga ushtritë e huaja, qeveria e re duhej që
sa më parë të ndërmerrte masa për mbrojtjen e tokave të saj dhe t’i njoftonte Fuqitë e Mëdha për
veprimin e bërë. Po ashtu ishte e nevojshme që të kishte njohje nga fuqitë evropiane për shtetin e ri të
sapo krijuar.
Qeveria e re shqiptare i njoftoi me telegram fuqitë e mëdha se kombi shqiptar e kishte marrë më në
fund fatin e tij në duart e veta si shtet i pavarur dhe neutral.
Në muajin mars të vitit 1913, nga Evropa na vjen një kandidat i quajtur Ferdinand de Bourbon, Duc de
Montpensier për t’u vënë në krye të shtetit shqiptar.
Ai arriti të depërtoi bllokadën greke në skelën e Vlorës me vaporin e tij privat dhe me flamurin
britanik në shtizë.
Ismail Qemali si kryetar i qeverisë nuk dëshironte në atë kohë të bëhej kryetari i shtetit dhe në njëfarë
mënyre shfaqi ambicie për aristokratin francez që të jetë në shërbim të çështjes kombëtare.
Dihej se po përgatitej Konferenca e Londrës në të cilën do të lozej fati i Shqipërisë, u formua një
delegacion i përbërë nga Ismail Qemali, Luigj Gurakuqi dhe Isa Boletini për të udhëhequr me vaporin
e Duc de Montpensierit për në kryeqytetet e Evropës.
Delegacioni shqiptar fillimisht arriti në Romë, e pastaj në Vjenë, i cili u prit mirë ndërsa në Francë
nuk u prit mirë. Shtypi francez u shpreh hapur kundër pavarësisë së Shqipërisë.
Përkundër Francës, në Londër kishte përkrahës të vlefshëm të çështjes sonë kombëtare si koloneli
Aubrey Herbert dhe Miss Edith Durham, të cilët kishin përgatitë sheshin, duke krijuar simpati
dashamirëse në favor të Shqipërisë në mes të opinionit e deri diku edhe tek zyrtarët dhe qeveritarët
britanik.
Isa Boletini kishte shkuar në Londër me kostume shqiptare si Tirq të Zi me gajtan dhe Qeleshe të
Bardhë në kokë gjë që paraqiti një pamje imponuese dhe me plot dinjitet. Kjo gjë për shumë qeveritar
dhe të tjerë anglez krijoi një përshtypje të mirë dhe ndikoi mjaft pozitivisht në forcimin e rrymës së
favorshme që kishin krijuar orvatjet e palodhshme të miqve të Shqipërisë. 351
348 Ibid, p.224
349 Ibid, p.224
350 Historia e popullit Shqiptar III, , Akademia w Shkencave të Shqipërisë, Tiranë 2007, p.18
351 Tajar Zavalani, op.cit., p.225
~ 454 ~