Java e Shkencës 2012 - Universiteti i Prishtinës

KONFERENCA VJETORE E SHKENCËS ‘JAVA E SHKENCËS 2012
Aparati marrës në anën tjetër në të njëjtën kohë fillon me transmetimin e kodit të njëjtë. Për të
arritur në satelit, ai do të vonohet për një kohë të caktuar. Zgjatja e kësaj vonesë është
kohëzgjatja e udhëtimit të sinjalit nga i cili mund të matet distanca. Mbase dihet shpejtësia e
dritës mund të matim distancën me saktësi të madhe. Kushti që kjo të bëhet si duhet është që
orët në marrësin GPS dhe satelitë të jenë te sinkronizuara. Satelitët janë të pajisur me orë
atomike ndërsa marrësit me orë kuartz të cilët rregullohen (kolaudohen) periodikisht, mbasi
dihet që ora kuartz nuk punon me të njëjtën saktësi si ora atomike.
Për të evituar gabimet në matjen e distancës vazhdimisht kontrollohet ora e marrësit duke e
sinkronizuar me orën e satelitëve.
Intervali kohor i nevojshëm që sinjali të arrijë nga sateliti në marrës përcaktohet duke lexuar
orën nga sateliti i GPS në momentin e dërgimit të sinjalit dhe orën tjetër ne momentin e arritjes
së sinjalit te marresi GPS fig 2.
Duke shumëzuar këtë interval kohor me shpejtësinë e dritës që është (300.000. km/s) e fitojmë
largësinë apo distancën e kërkuar: L=c· t
Duke qënë në gjendje të llogarisim distancën e një marrësi GPS nga një satelit dhe duke e patur
këtë mundësi për të paktën 4 satelitë bëhet e mundur të gjendet pozicioni i një objekti (tre
dimensional). Në fakt janë 4 të panjohura, të cilat janë 3 koordinatat e objektit në sistemin
kartezian fig 3 dhe pasaktësia e llogaritjes së distancave që vjen si rezultat i diferencës në kohë
në mes të orës satelitore dhe orës së shfrytëzuesit. Kjo është arsyeja që na duhen 4 satelitë
diktues të një objekti për të realizuar një system ekuacionesh me 4 të panjohura dhe 4
ekuacione. Secili nga ekuacionet do të shprehë distancën midis satelitit dhe marrësit GPS. fig.3
~ 369 ~