Java e Shkencës 2012 - Universiteti i Prishtinës

KONFERENCA VJETORE E SHKENCËS ‘JAVA E SHKENCËS 2012
bëhet pronë e studiuesve të të gjitha niveleve dhe fushave shkencore. Interesimi për të
vazhdon të rritet e të përhapet në vitet vijuese të fundshekullit të njëzetë dhe të fillimshekullit
XXI, me çka edhe promovohet një hap i ri i perceptimit, i njohjes, i ndriçimit dhe i vlerësimit
të traditës së largët kulturore kombëtare, midis të cilave Meshari zë kryet e vendit.
Në 440 – vjetorin e botimit, në vitin 1995 do të organizohen konferenca shkencore
në Ulqin (19 – 20 maj) dhe në Tiranë (30 – 31 gusht); kurse në 450 – vjetorin e botimit, në
vitin 2005 konferenca të këtilla do të organizohen në disa qendra kulturore dhe shkencore
albanistike, si në: Prishtinë (17 mars 2005), Tetovë (19 mars 2005), Ulqin (27 dhe 28 maj
2005), Munih (14 – 15 tetor 2005), Zagreb (18 tetor 2005) dhe Tiranë (18 nëntor 2005).
Nuk guxojmë të lëmë pa përmendur edhe përpjekjen e jashtëzakonshme të Institutit
Gethe të Universitetit të Frankfurtit, i cili u përkujdes ta bëjë radhitjen kompjuterike të
Mesharit sipas botimit të Ressulit dhe të Çabejit. Duket se realizimi ka përfunduar në vitin
2003. Me këtë realizim kompjuterik, nis një epokë e re për Mesharin – epoka
kompjuteristike. Me këtë veprimtari elektronike, megjithë mangësitë e natyrës teknike –
gjuhësore, është bërë një punë jashtëzakonisht e madhe ndihmëse për studiuesit. Në këtë
mënyrë është lehtësuar puna e tyre për t’u thelluar në studimin edhe të rrafsheve të tjera të
këtij monumenti shumë të rëndësishëm të kulturës së shkruar shqiptare.
Përfundim
Jo rastësisht kopjet e para të Mesharit të Gjon Buzukut bëhen vetëm pas krijimit të
shtetit shqiptar dhe jo pa qëllim, deri në këtë kohë, ai vetëm do të përmendet si një libër i
rrallë, i grisur nga vjetërsia. Pra, deri në vitin 1929, kur Justin Rrota, u pajis me
dokumentacionin e nevojshëm nga shteti shqiptar, Meshari i Gjon Buzukut bënte jetën e tij
të një guri të mbuluar nga harresa historike, ndriçimi i të cilit nuk dilte jashtë mureve të
dhomës ku rrinte i mbyllur. Pas këtij viti shkëlqimi i rrezatimit të dritës së tij doli nga dhoma
ku ruhej si diçka e shenjtë u përhap dhe përfshiu tërë botën. Me të, shqiptarët i dëshmonin
botës së qytetëruar se kështu jepnin pjesën e ndihmesë së tyre për ndërtimin e kulturës dhe
qytetërimit botëror.
Përkrah përpjekjeve të palodhshme disashekullore të studiuesve (shqiptarë e të huaj)
Meshari i Gjon Buzukut qëndron krenar, i paluhatur, i grisur (nga koha), i sakatuar (në
shtypshkronjë), por dritëdhënës dhe udhërrëfyes. Ai sogjeton si shkëmbmali i palëkundur
para stihive të kohërave, i patundur dhe i paluhatur para spicave e ndërskamcave të
dashakëqinjve dhe i patrandur para shkatërrimtarëve të të gjitha llojeve. Rri e vështron, pret
në heshtje studiuesit e rinj, nuk tërhiqet dhe nuk luhatet të dorëzohet para sfidave të kohës
moderne. Pret studiuesit e brezit të internetit, i intrigon ata nga maja e piramidës së kulturës
kombëtare shqiptare, por prej atje vigjilon pasardhësit. Pret prej tyre ta kthejnë vështrimin
prapa, të shikojnë drejt përpjekjeve të njjë pesëgjyshi shumë të lashtë dhe të krenohen me të
e ta fuqizojnë rrezatimin e dritës së tij.
~ 245 ~
Recenzentë:
Prof.. dr. Vebi Bexheti
Dr.Hamit Xhaferi