Zarys dydaktyki matematyki, Cz.l, Warszawa, WSiP, 1977, s.136-152
Zarys dydaktyki matematyki, Cz.l, Warszawa, WSiP, 1977, s.136-152
Zarys dydaktyki matematyki, Cz.l, Warszawa, WSiP, 1977, s.136-152
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
„Zasada indukcji" jest to aksjomat lub twierdzenie (w zależności od przyjętej<br />
aksjomatyki) odnoszące się do zbioru liczb całkowitych nieujemnych; możemy ją<br />
wypowiedzieć w różnych wersjach. Oznaczając przez N„ zbiór liczb całkowitych<br />
nieujemnych nie mniejszych od p, przez Z zbiór, przez , Z, 0 ustalone)<br />
peZ lub (X+1)6Z lub<br />
W tym skomplikowanym założeniu tkwi główna trudność, którą trzeba pokonać<br />
przez umiejętne ujęcie dydaktyczne. Postępowanie, które opiszę, wielokrotnie wypróbowane<br />
w praktyce szkolnej, może być przykładem takiego ujęcia.<br />
Dla ułatwienia zrozumienia roli dwóch członów koniunkcji występujących<br />
w założeniu nadajemy im sugestywne, obrazowe nazwy: „zachodzi fakt początkowy"<br />
na 0(p) i „zachodzi prawo przekazywania" na f\x,Nr&(x) =>