Pokaż cały numer - Farmaceutyczny Przegląd Naukowy
Pokaż cały numer - Farmaceutyczny Przegląd Naukowy
Pokaż cały numer - Farmaceutyczny Przegląd Naukowy
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Farm Przegl Nauk, 2009,2<br />
Ryc. 3. Modyfikacje hydrofilowej komponenty lipidu A a aktywność biologiczna bakteryjnych endotoksyn, na przykładzie zmian strukturalnych<br />
w lipidzie A E. coli wraz ze współczynnikami określającymi stopień zmniejszenia aktywności zmodyfikowanego lipidu A w odniesieniu do jego<br />
kompletnej struktury [5,20]<br />
Fig. 3 The effect of modifications of hydrophylic part of lipid A on biological activity of bacterial endotoxins, as exemplified by E. coli lipid A<br />
structural changes with coefficients reflecting degree of a decrease of modified lipid A activity with reference to its whole structure<br />
uporządkowanie reszt acylowych w lipidzie A, co w efekcie<br />
modyfikuje właściwości biologiczne LPS.<br />
Bakterie Porphyromonas gingivalis, Rhodobacter sp.<br />
syntetyzują charakteryzujący się niewielką endotoksycznością<br />
lipid A o strukturze różniącej się od formy o „wzorcowej”<br />
aktywności jedynie podstawnikami fosforanowymi<br />
i acylowymi [29]. Jednak niektóre mikroorganizmy (Plesiomonas<br />
shigelloides, Rhodopseudomonas sphaeroides, Rhodobacter<br />
capsulatus) posiadają niewykazujący aktywności<br />
toksycznej lipid A o strukturze odpowiadającej temu komponentowi<br />
LPS u E. coli. Łukasiewicz i wsp. [30] sugerowali,<br />
że bakteria Plesiomonas shigelloides ma dużą zdolność<br />
indukcji cytokin, co może wynikać z difosforylowanej<br />
struktury lipidu A. Jednak przeczą temu wyniki ich późniejszych<br />
badań in vitro prowadzonych na zdefosforylowanej<br />
cząsteczce tego składnika LPS, bowiem nie potwierdziły<br />
wpływu ufosforylowania na powyższą formę aktywności<br />
biologicznej. Do nieaktywnych zaliczono również stosunkowo<br />
konserwatywną, difosforylowaną strukturę lipidu A<br />
bakterii Rhodopseudomonas sphaeroides [31] i Rhodobacter<br />
capsulatus [24]. Silipo i wsp. [32] wysunęli tezę o syntetyzowaniu<br />
przez bakterie nieufosforylowanego lipidu A<br />
o zmniejszonym stopniu zacylowania jako celowej strategii<br />
polegającej na łagodzeniu obrony makrooorganizmu. Bhat<br />
i wsp. [26] sugerują, że obecność podstawników fosforanowych<br />
w disacharydzie glukozoaminylowym jest dużo ważniejsza<br />
dla bakterii jelitowych niż innych, gdyż warunkuje<br />
ich żywotność, oraz wraz z resztami acylowymi determinuje<br />
właściwości toksyczne lipidu A oraz zdolność LPS do<br />
immunostymulacji w zainfekowanym makroorganizmie.<br />
Do grup fosforanowych lipidu A mogą być przyłączone<br />
dodatkowe podstawniki, np. etanoloamina (Etn), drugi fosforan<br />
(P), 4–aminoarabinoza (4-AraN), 4-amino-4-deoksy-l-<br />
38<br />
arabinopiranoza (l-Arap4N), d-arabinofuranoza (Araf),<br />
glukozoamina (GlcN) [33-35]. Prawdopodobnie mogą one<br />
wzmagać aktywność toksyczną LPS lub ją modyfikować.<br />
Vaara i wsp. [36] twierdzą, że kationowa 4-AraN wzmaga<br />
oporność przeciwko niektórym antybiotykom dzięki odpychaniu<br />
przez grupy fosforanowe czynników antymikrobiologicznych<br />
posiadających ładunek dodatni, np. polimyksynę<br />
B. Przy czym, oporność na ten antybiotyk jest proporcjonalna<br />
do liczby podstawionych 4-AraN grup fosforanowych<br />
w lipidzie A. Prowadząc badania nad LPS bakterii z rodzaju<br />
Pectinatus Helander i wsp. [37] początkowo sugerowali,<br />
że obecność niezestryfikowanego fosforanu w dystalnej<br />
GlcN jest istotna dla wiązania polimyksyny. Jednak ich teza,<br />
o oporności na ten antybiotyk mikroorganizmów (Bacteroides<br />
fragilis, Chromobacterium violaceum, Proteus mirabilis,<br />
Pseudomonas cepacia, mutanty pmr S. typhimurium)<br />
syntetyzujących lipid A pozbawiony tej grupy fosforanowej<br />
lub zawierający kationowe podstawniki, nie została potwierdzona<br />
w badaniach nad Pectinatus. Ich dalsze badania<br />
dowiodły jednak, że dodatnio naładowane podstawniki<br />
reszt fosforanowych w lipidzie A determinują reaktywność<br />
względem polimyksyny. Maskowanie grup fosforanowych<br />
skutkuje przesunięciem w kierunku kationowym ładunku<br />
pola elektrostatycznego w LPS, co nie sprzyja wiązaniu<br />
polimyksyny i w konsekwencji wpływa na wirulencję bakterii<br />
[37].<br />
Lipid A Chromobacterium violaceum zawiera podstawione<br />
obie grupy fosforanowe - pierwszą glikozydowo<br />
GlcN, a drugą estrowo l-Arap4N [38]. Prawdopodobnie nadaje<br />
to specyficzność serologiczną lipidowi A. Pomimo, iż<br />
właściwości biologiczne tej cząsteczki nie zostały jeszcze<br />
w pełni zbadane, to sugeruje się jej znaczną aktywność, niższą<br />
jednak niż „aktywnych” form LPS. Krauss i wsp. [24]