11.06.2013 Views

Pokaż cały numer - Farmaceutyczny Przegląd Naukowy

Pokaż cały numer - Farmaceutyczny Przegląd Naukowy

Pokaż cały numer - Farmaceutyczny Przegląd Naukowy

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Farm Przegl Nauk, 2009,2<br />

Ryc. 3. Modyfikacje hydrofilowej komponenty lipidu A a aktywność biologiczna bakteryjnych endotoksyn, na przykładzie zmian strukturalnych<br />

w lipidzie A E. coli wraz ze współczynnikami określającymi stopień zmniejszenia aktywności zmodyfikowanego lipidu A w odniesieniu do jego<br />

kompletnej struktury [5,20]<br />

Fig. 3 The effect of modifications of hydrophylic part of lipid A on biological activity of bacterial endotoxins, as exemplified by E. coli lipid A<br />

structural changes with coefficients reflecting degree of a decrease of modified lipid A activity with reference to its whole structure<br />

uporządkowanie reszt acylowych w lipidzie A, co w efekcie<br />

modyfikuje właściwości biologiczne LPS.<br />

Bakterie Porphyromonas gingivalis, Rhodobacter sp.<br />

syntetyzują charakteryzujący się niewielką endotoksycznością<br />

lipid A o strukturze różniącej się od formy o „wzorcowej”<br />

aktywności jedynie podstawnikami fosforanowymi<br />

i acylowymi [29]. Jednak niektóre mikroorganizmy (Plesiomonas<br />

shigelloides, Rhodopseudomonas sphaeroides, Rhodobacter<br />

capsulatus) posiadają niewykazujący aktywności<br />

toksycznej lipid A o strukturze odpowiadającej temu komponentowi<br />

LPS u E. coli. Łukasiewicz i wsp. [30] sugerowali,<br />

że bakteria Plesiomonas shigelloides ma dużą zdolność<br />

indukcji cytokin, co może wynikać z difosforylowanej<br />

struktury lipidu A. Jednak przeczą temu wyniki ich późniejszych<br />

badań in vitro prowadzonych na zdefosforylowanej<br />

cząsteczce tego składnika LPS, bowiem nie potwierdziły<br />

wpływu ufosforylowania na powyższą formę aktywności<br />

biologicznej. Do nieaktywnych zaliczono również stosunkowo<br />

konserwatywną, difosforylowaną strukturę lipidu A<br />

bakterii Rhodopseudomonas sphaeroides [31] i Rhodobacter<br />

capsulatus [24]. Silipo i wsp. [32] wysunęli tezę o syntetyzowaniu<br />

przez bakterie nieufosforylowanego lipidu A<br />

o zmniejszonym stopniu zacylowania jako celowej strategii<br />

polegającej na łagodzeniu obrony makrooorganizmu. Bhat<br />

i wsp. [26] sugerują, że obecność podstawników fosforanowych<br />

w disacharydzie glukozoaminylowym jest dużo ważniejsza<br />

dla bakterii jelitowych niż innych, gdyż warunkuje<br />

ich żywotność, oraz wraz z resztami acylowymi determinuje<br />

właściwości toksyczne lipidu A oraz zdolność LPS do<br />

immunostymulacji w zainfekowanym makroorganizmie.<br />

Do grup fosforanowych lipidu A mogą być przyłączone<br />

dodatkowe podstawniki, np. etanoloamina (Etn), drugi fosforan<br />

(P), 4–aminoarabinoza (4-AraN), 4-amino-4-deoksy-l-<br />

38<br />

arabinopiranoza (l-Arap4N), d-arabinofuranoza (Araf),<br />

glukozoamina (GlcN) [33-35]. Prawdopodobnie mogą one<br />

wzmagać aktywność toksyczną LPS lub ją modyfikować.<br />

Vaara i wsp. [36] twierdzą, że kationowa 4-AraN wzmaga<br />

oporność przeciwko niektórym antybiotykom dzięki odpychaniu<br />

przez grupy fosforanowe czynników antymikrobiologicznych<br />

posiadających ładunek dodatni, np. polimyksynę<br />

B. Przy czym, oporność na ten antybiotyk jest proporcjonalna<br />

do liczby podstawionych 4-AraN grup fosforanowych<br />

w lipidzie A. Prowadząc badania nad LPS bakterii z rodzaju<br />

Pectinatus Helander i wsp. [37] początkowo sugerowali,<br />

że obecność niezestryfikowanego fosforanu w dystalnej<br />

GlcN jest istotna dla wiązania polimyksyny. Jednak ich teza,<br />

o oporności na ten antybiotyk mikroorganizmów (Bacteroides<br />

fragilis, Chromobacterium violaceum, Proteus mirabilis,<br />

Pseudomonas cepacia, mutanty pmr S. typhimurium)<br />

syntetyzujących lipid A pozbawiony tej grupy fosforanowej<br />

lub zawierający kationowe podstawniki, nie została potwierdzona<br />

w badaniach nad Pectinatus. Ich dalsze badania<br />

dowiodły jednak, że dodatnio naładowane podstawniki<br />

reszt fosforanowych w lipidzie A determinują reaktywność<br />

względem polimyksyny. Maskowanie grup fosforanowych<br />

skutkuje przesunięciem w kierunku kationowym ładunku<br />

pola elektrostatycznego w LPS, co nie sprzyja wiązaniu<br />

polimyksyny i w konsekwencji wpływa na wirulencję bakterii<br />

[37].<br />

Lipid A Chromobacterium violaceum zawiera podstawione<br />

obie grupy fosforanowe - pierwszą glikozydowo<br />

GlcN, a drugą estrowo l-Arap4N [38]. Prawdopodobnie nadaje<br />

to specyficzność serologiczną lipidowi A. Pomimo, iż<br />

właściwości biologiczne tej cząsteczki nie zostały jeszcze<br />

w pełni zbadane, to sugeruje się jej znaczną aktywność, niższą<br />

jednak niż „aktywnych” form LPS. Krauss i wsp. [24]

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!