Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

W 2011 pierwszy raz wybierano skład Dumy Państwowej na 5 lat. Do wyborów
startowało 7 partii: Jedna Rosja, Sprawiedliwa Rosja, Komunistyczna Partia Federacji
Rosyjskiej, Liberalno-Demokartyczna Partia Rosji, Jabłoko, Słuszna Sprawa, Patrioci Rosji.
Warto dodać, że w 2007 roku brało udział 11 partii, a w 2003 - 23 partie. Poprawki
wprowadzone do rosyjskiego prawa wyborczego zapewniają jeden mandat partiom, które
uzyskały od pięciu do sześciu procent głosów, natomiast te, które uzbierały od sześciu do
siedmiu procent poparcia mają do dyspozycji 2 mandaty.
„Niesystemowa opozycja” ma ograniczone pole manewru, jeśli chodzi o wyrażenie
swojego niezadowolenia z powodu restrykcyjnego prawa wyborczego. 9 czerwca 2004 roku
wprowadzono ustawę o zgromadzeniach, wiecach, demonstracjach i manifestacjach. Ustawa
zaostrza wymogi wobec organizatorów (wydłuża procedurę zorganizowania akcji, a także
zakazuje organizacji manifestacji w pobliżu głowy państwa).
Warto w tym miejscu wspomnieć, że mimo tych zapisów, od marca 2009 roku
rosyjska opozycja stara się organizować na Placu Triumfalnym w Moskwie akcje – w obronie
zapisanego w 31. artykule konstytucji Federacji Rosyjskiej – prawa do zgromadzeń. Próby te
ponawia ostatniego dnia miesiąca liczącego 31 dni. Przedsięwzięcie nazwano „Strategią 31” i
jest ono o tyle niebezpieczne dla obecnej władzy, że według przeprowadzonego w lipcu 2010
roku sondażu opinii publicznej na temat stosunku obywateli do tej inicjatywy, aż 85 proc.
Rosjan jest przekonanych, że władze są zobowiązane wysłuchać zdania protestujących
środowisk. Tym samym, znaczna część społeczeństwa rosyjskiego opowiada się za dialogiem
władzy z krytykującymi ją środowiskami, wsłuchiwaniem się rządzących w postulaty
opozycji. Z perspektywy niesłabnących wysiłków elity kremlowskiej do zachowania
monopolu decyzyjnego w państwie, stwierdzenia tego typu mogą wydawać się niepokojące.
Więcej, mogą być odbierane jako pierwszy krok do faktycznego osłabienia władzy.
7