Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

Podsumowanie
Rosyjska scena polityczna jest tworem kreowanym odgórnie przez kremlowskich
specjalistów od socjotechniki. Jak słusznie zaznacza prof. Adam Daniel Rotfeld rosyjska
„suwerenna demokracja wyraża w swej istocie niewiarę w pluralizm polityczny i w to, że
społeczeństwo w wolnych demokratycznych wyborach może podjąć decyzję zgodną z
interesem rosyjskiego państwa” 35 . Rosyjskie zarejestrowane partie polityczne są tworami
sztucznymi, powstałymi nierzadko na zamówienie Kremla i przez niego kontrolowanymi. W
konsekwencji opozycja systemowa nie jest opozycją wobec aktualnej władzy, ale opozycją
przy władzy. Rosyjskie partie nie wyrażają interesów poszczególnych grup społecznych.
Nikołaj Pietrow, ekspert moskiewskiego oddziału Fundacji Carnegie mówi „W normalnej
demokracji programy walczących ze sobą partii są jak rozmaite dania w restauracyjnym
menu. Można wybrać indyka w jabłkach, pieczeń wołową albo jajecznicę. Jest wybór.
Tymczasem w Rosji Kreml przejmie wkrótce całą restaurację. Nadal będzie można wybierać,
ale z karty napisanej przez władzę. Jeśli ktoś będzie chciał zaproponować coś nowego, szef
kuchni odpowie, że przecież mają już wszystkie możliwe dania w jadłospisie” 36 .
Tym samym również Duma Państwowa nie jest miejscem, gdzie poszczególne
ugrupowania starają się przeforsować konkretny program polityczny, ale przestrzenią, gdzie
określone grupy realizują własne interesy.
Zastanawiając sie nad możliwością utrzymania się obecnego układu politycznego w
Rosji należy zwrócić uwagę na coraz większą aktywność społeczną i coraz głośniej wyrażane
niezadowolenie z modelu państwa, który ukształtował się za czasów Władimira Putina.
Protesty i demonstracje po grudniowych wyborach parlamentarnych pozwalają przypuszczać,
że rosyjska demokracja nie będzie – jak dotychczas – przedmiotem krytyki jedynie świata
zachodniego, ale również budzące sie w Rosji społeczeństwo obywatelskie zacznie domagać
się większej wolności w polityce i ograniczenia autorytarnych praktyk rządzenia państwem
przez elity kremlowskie.
35 A.D. Rotfeld, Stagnacja i zastój, „Nowa Europa Wschodnia”, listopad-grudzień 2011, s.33.
36 Ł. Wójcik, Putin tworzy opozycję, „Przekrój”nr 46/2006
18