Historia Parafii - Parafia św. Stanisława Kostki w Brooklynie (Nowy ...

Parafia wkroczyła w trzecie ćwierćwiecze. Niektórzy parafianie
widzieli trzecie pokolenie zajmujące ich miejsca w parafii.
Stopniowo, wyłączność użytkowania języka polskiego ustąpiła
na rzecz ogłoszeń czasami odczytywanych w języku angielskim.
Jednakże ciągle istniały bardzo mocne związki z Ojczyzną i
nasza ciągła hojność pozwalała ją odbudowywać. Opowiadania
o okropnościach ciągle jednak docierały do naszych uszu.
Słyszeliśmy o niesprawiedliwych rozstrzeliwaniach obywateli, o
masowych grobach w lasach, o męczeńskiej śmierci jedenastu
Sióstr Nazaretanek, o bezczeszczeniu naczyń i szat
liturgicznych. Rada Polonii, Komitet Biskupi i Liga Katolicka
kontynuowały niesienie pomocy materialnej w postaci
pieniędzy, odzieży i konserwowanych produktów spożywczych,
aby ulżyć w nędzy i poniżeniu. Działał Fundusz Imigracyjny,
wspomagający przesiedlonych, zwłaszcza osoby internowane w
Niemczech. Działalność ta była kontynuowana do momentu,
gdy rząd Polski rozwiązał Radę, pozostawiając kontynuowanie
jej pracy w rękach osób indywidualnych. My również mieliśmy
naszą jednoosobową organizację charytatywną w postaci Ojca
Franciszka Krzyżaka.
Bardzo Bolesna Strata
Nasz proboszcz, Ksiądz Józef Studziński, po przeprowadzeniu z
powodzeniem obchodów Złotego Jubileuszu, powrócił do Polski
w 1948 roku, by odwiedzić swą rodzinę. Na wiosnę 1949 roku
poważnie się rozchorował, stan jego wymagał hospitalizacji i
przeprowadzenia operacji. Wyzdrowiał jednakże i powrócił do
pracy, jak przedtem. 29 listopada 1954 roku ponownie znalazł
się w szpitalu, jakoby dla dokonania drobnej operacji. Zmarł 3
grudnia, 1954 roku o godzinie 10.00 rano. Wiadomość o jego
śmierci wstrząsnęła całą parafią. Tłumy płaczących ludzi stały
na ulicach, gdy jego ciało było przenoszone w niedzielę do
kościoła. Straż honorową zaciągnęli członkowie Memorial Post i
Ladies Auxiliary. Było widoczne, iż Bóg powołał do siebie nie
tylko dobrego proboszcza, ale i wspaniałego człowieka.