magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...

WYNIKI
zróżnicowaniu sezonowemu. Największym wahaniom podlegał udział kongeneru PCB-
118, którego średnia zawartość procentowa na stanowisku W1 w sezonie wiosennym
wyniosła 45,28%, podczas gdy w sezonie jesiennym – 52,27%. Podobnie, na
stanowisku W2 wartości te różniły się pomiędzy wiosną i jesienią, wynosząc
odpowiednio 54,80% i 56,41%. Zanotowano również znaczny spadek średniej
procentowej zwartości PCB-167 na stanowisku W2, którego udział w sezonie
wiosennym kształtował się na poziomie 15,42%, podczas gdy w sezonie jesiennym
wyniósł zaledwie 3,16% (Rys. 48, Załącznik 12).
W zakresie zmienności poziomu toksyczności prób osadów dennych
w Zbiorniku Włocławskim na stanowisku W1 zanotowano znacznie wyższe stężenia
TEQ w sezonie wiosennym, ze średnią wynoszącą 20,15 ng TEQ/kg s.m., podczas gdy
w sezonie jesiennym wartość ta wyniosła 2,99 ng TEQ/kg s.m. Na stanowisku W2
średni poziom toksyczności był wyrównany, wynosząc 8,71 i 8,93 ng TEQ/kg s.m.,
odpowiednio w sezonie wiosennym i jesiennym (Rys. 49). Analiza statystyczna
z wykorzystaniem testu Wilcoxona potwierdziła istnienie sezonowych różnic dla prób
ze stanowiska W1 (Z=4,62; p=0,000004), których nie potwierdzono w przypadku prób
pobranych ze stanowiska W2 (Z=0,22; p=0,82).
- 96 -