magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...

DYSKUSJA
ten temat w podrozdziale 5.1.3. Dyskusji). Badania WHIPPS, (1990) wykazały, iż 1 g
gleby pochodzącej z ryzosfery zawiera 10 12 razy wyższą ilość mikroorganizmów niż
gleba nie porośnięta roślinnością.
Mikroorganizmy zasiedlające ryzosferę pełnią szereg funkcji, takich jak ochrona
rośliny przed stresem wywołanym zbyt dużym stężeniem danego zanieczyszczenia
(poprzez syntezę odpowiednich związków), ochrona przed patogenami, degradacja
zanieczyszczeń (zanim wpłyną negatywnie na wzrost i rozwój rośliny) oraz chelatacja
związków azotu i fosforu do form łatwo przyswajalnych przez roślinę (RAINEY, 1999;
LUGTENBERG I IN., 2001; GIANFREDA I RAO, 2004; KUIPER I IN., 2004; CHAUDHRY I IN.,
2005; LIU I IN., 2007; DAMS I IN., 2007). Efektywność rizoremediacji zależy od
zdolności mikroorganizmów do przystosowania się do danego stężenia
zanieczyszczenia oraz od efektywności kolonizacji korzeni roślinnych (LUGTENBERG
I IN., 2001).
Istotną grupą substancji występujących w ryzosferze korzeni roślinnych są
kompleksy związków aromatycznych takich jak flawonoidy i kumaryny. Związki te
wykorzystywane są przez mikroflorę bakteryjną jako źródła węgla i azotu (LEIGH I IN.,
2002; SICILIANO I IN., 2003; KUIPER I IN., 2004; CHAUDHRY I IN., 2005; YATEEM I IN.,
2007 ). Jednocześnie są one strukturalnie podobne do związków organicznych takich
jak PCB czy PAH, co wskazuje na potencjał wykorzystania naturalnych szlaków
metabolicznych mikroorganizmów występujących w ryzosferze w celu remediacji
zanieczyszczeń organicznych (HOLDEN I FIRESTONE, 1997). Wielu badaczy wiąże
zdolność mikroorganizmów zasiedlających ryzosferę do degradacji zanieczyszczeń
chloroorganicznych ze stymulującą rolą flawonoidów produkowanych przez rośliny
(FERRO I IN., 1999; LEIGH I IN., 2002; THOMA I IN., 2003; CORGIE I IN., 2004, CHAUDHRY
I IN., 2005; LEIGH I IN., 2006). Prace nad tym zagadnieniem trwają, jednak już obecnie
istnieją publikacje potwierdzające zasadność wykorzystania rizoremediacji w celu
redukcji PCDD, PCDF i dl-PCB. Przykładem może być artykuł KUIPER I IN., (2004)
w którym autorzy wykazali, iż naturalnie występującą rizoremediację można
optymalizować i ukierunkowywać poprzez manipulację mikroorganizmami
zasiedlającymi ryzosferę. W tym celu do ryzosfery traw dodano mikroorganizmy zdolne
do degradacji naftalenu. Efektem tego zabiegu była redukcja stężenia naftalenu zarówno
w glebie jak i tkankach trawy.
- 185 -