magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...
magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...
magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
DYSKUSJA<br />
Wpływ dynamiki związków biogennych na sezonową zmienność stężenia<br />
PCDD, PCDF i dl-PCB w osadach dennych miejskich zbiornikach małej<br />
retencji na rzece Sokołówce<br />
Rozpatrując sezonowe zmiany stężenia i toksyczności badanych związków<br />
należy również uwzględnić rolę substancji biogennych, a co z tym związane statusu<br />
troficznego, badanych zbiorników. Jak podaje ROESSINK I IN., (2008) wzrost <strong>zawartości</strong><br />
zarówno substancji biogennych jak i związków chloroorganicznych w wodzie, może<br />
wywoływać efekty, których nie jesteśmy stanie przewidzieć na podstawie analizy<br />
każdego z nich osobno. Dlatego też dyskusja otrzymanych wyników stężenia PCDD,<br />
PCDF i dl-PCB powinna uwzględniać interakcje pomiędzy nimi a <strong>zawartości</strong>ą<br />
nutrientów w zbiornikach i ich sezonową dynamiką. ROESSINK I IN., (2008) wyróżnili<br />
4 możliwe typy interakcji pomiędzy mikro-zanieczyszczeniami a statusem troficznym<br />
ekosystemu wodnego: I) akumulacja mikro-zanieczyszczeń przez biomasę, II) wpływ<br />
na transport i krążenie zanieczyszczeń pomiędzy wodą, biomasą a osadami dennymi,<br />
III) interakcje bezpośrednie i IV) interakcje pośrednie.<br />
Z I typem interakcji mamy do czynienia wówczas, gdy mikro-zanieczyszczenia<br />
są akumulowane przez lub adsorbowane na organizmach wodnych, np. fitoplanktonie.<br />
Dochodzi wówczas do zmniejszenia stężenia mikro-zanieczyszczeń w wodzie na rzecz<br />
wzrostu stężenia w organizmach wodnych. Efektem tego jest czasowe „oczyszczenie”<br />
wody w czasie gwałtownego wzrostu np. fitoplanktonu i mniejsza depozycja mikro-<br />
zanieczyszczeń w osadach dennych.<br />
Typ II z kolei, występuje wówczas, gdy intensywny wzrost fitoplanktonu zostaje<br />
zahamowany poprzez wykorzystanie zasobów tlenu lub zmniejszenie temperatury<br />
wody, czego konsekwencją jest masowe obumieranie komórek i ich sedymentacja oraz<br />
depozycja wraz z zakumulowanymi lub zaadsorbowanymi mikro-zanieczyszczeniami<br />
w osadach dennych. Mechanizm ten jest najprawdopodobniej odpowiedzialny za<br />
wyższe stężenia PCDD i PCDF w osadach dennych w okresie jesiennym w zbiornikach<br />
SJG, SJD i SZZ (szczegóły na Rys. 32 i w Załączniku 4). Potwierdzeniem mogą być<br />
badania BERGLUND I IN., (2001) prowadzone na 19 szwedzkich jeziorach o różnym<br />
statusie troficznym, oraz prace KOWALEWSKIEJ, (1999) i KOWALEWSKIEJ I IN., (2003)<br />
prowadzone w dorzeczu rzeki Odry i basenie Morza Bałtyckiego. Dodatkowo, jak<br />
podaje KOWALEWSKA, (1999) i KOWALEWSKA I IN., (2003) akumulacja mikro-<br />
zanieczyszczeń takich jak PCB czy PCDD i PCDF jest wprost proporcjonalnie zależna<br />
od <strong>zawartości</strong> lipidów w komórkach fitoplanktonu, a ta, z kolei, wzrasta w miarę<br />
- 156 -