magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...

WYNIKI
zmienność wartości z maksimum w okresie wiosny i spadkiem stężenia w sezonie
jesiennym. Wyjątkiem są próby pobrane ze stanowiska S3, charakteryzujące się
tendencją odwrotną, tzn. wzrostem stężenia sumy dl-PCB podczas jesieni. Najwyższe
sezonowe różnice zanotowano na stanowisku S1 (53,67 wiosną i 12,28 ng.kg s.m.
jesienią). Stanowiska S2 i S3 charakteryzowały się wyrównanym poziomem,
wynoszącym odpowiednio: 73,00 (wiosna) i 74,38 ng/kg s.m. (jesień) oraz 41,20
(wiosna) i 45,74 ng/kg s.m. (jesień) (Rys. 61, Załącznik 19).
Analiza statystyczna z wykorzystaniem testu Wilcoxona potwierdziła istnienie
sezonowych różnic pomiędzy zmiennymi jedynie na stanowisku S1 (p=0,008; T=5).
W przypadku stanowisk S2 i S3 testowanie statystycznie nie potwierdziło istotnych
statystycznie różnic (T=26; p=0,30 i T=31; p=0,53).
Sezonowa zmienność sumy PCDD, PCDF i dl-PCB generowała również
zmienność profili badanych związków, przy czym zauważono wzrost zawartości
procentowej kongeneru OCDD na stanowiskach S2 i S3 pomiędzy sezonem wiosennym
i jesiennym, odpowiednio o 9,25% i 4,51%. Jednocześnie, kongener 1,2,3,4,6,7,8-
HpCDD charakteryzował się spadkiem zawartości na wyżej wspomnianych
stanowiskach, odpowiednio o 7,98% i 5,07% pomiędzy wiosną i jesienią. W przypadku
stanowiska S1 sytuacja uległa odwróceniu, tj. nastąpił ponad 10% spadek zawartości
OCDD w okresie jesiennym, przy ponad 9% wzroście udziału kongeneru 1,2,3,4,6,7,8-
HpCDD. Dla pozostałych kongenerów PCDD zanotowano niewielkie wahania
nieprzekraczające 1% (Rys. 62, Załącznik 20). Z kolei zmienność profili kongenerów
PCDF była zbliżona na stanowiskach S1 i S3, z tendencją do wzrostu zawartości OCDF
o 12,37% i 4,58%, pomiędzy wiosną i jesienią. Stanowisko S2 charakteryzowało się
15% spadkiem udziału procentowego kongeneru OCDF w okresie jesiennym. Spośród
pozostałych kongenerów dominacją zaznaczyły się 2,3,4,6,7,8-HxCDF i 1,2,3,4,6,7,8-
HpCDF, których udział zmniejszył się na stanowiskach S1 i S3 w okresie jesiennym,
podczas gdy na stanowisku S2 zanotowano ich wyrównany poziom pomiędzy
sezonami. Istotne jest również podkreślenie jesiennego spadku zawartości 2,3,7,8-
TeCDF na stanowiskach S1 (2,27% wiosną i 0,67% jesienią) i S2 (3,56% wiosną
i 0,00% jesienią), podczas gdy próby pobrane przy tamie charakteryzowały się
wzrostem udziału (2,80% wiosną do 6,97% jesienią) pomiędzy sezonem wiosennym i
jesiennym. (Rys. 62, Załącznik 19 i 20). W zakresie zmienności sezonowej profilu dl-
PCB zauważono tendencję do spadku udziału kongenerów non-ortho w sezonie
- 115 -