magdalena urbaniak analiza porównawcza zawartości dioksyn i ...

WYNIKI
do 4%. Stanowisko J2 również charakteryzowało się spadkiem udziału procentowego
mniej schlorowanych kongenerów w sezonie jesiennym, jednak wartości te nie
przekraczały 1%; wzrost o 1,52% i 0,50% zanotowano dla kongenerów 1,2,3,4,6,7,8-
HpCDD i OCDD (Rys. 55, Załącznik 16) .
W przypadku profilu kongenerów PCDF, na stanowisku J1 odnotowano jesienny
wzrost udziału 1,2,3,7,8-PeCDF, 2,3,4,7,8-PeCDF, 1,2,3,4,7,8-HxCDF, 1,2,3,6,7,8-
HxCDF i 2,3,4,6,7,8-HxCDF w graniach od 1,16% do 44,18%; jednocześnie kongenery
2,3,4,6,7,8-HxCDF, 1,2,3,7,8,9-HxCDF, 1,2,3,4,6,7,8-HpCDF, 1,2,3,4,7,8,9-HpCDF
i OCDF charakteryzowały się spadkiem udziału (Rys. 55). Z kolei, na stanowisku J2
jesienny wzrost zawartości, wynoszący 16,03% i 19,52%, zanotowano tylko dla
kongeneru 2,3,7,8-TCDF oraz OCDF. Również kongenery dl-PCB wykazały
zróżnicowanie sezonowe, przy czym w przypadku 10 z nich odnotowano spadek
w sezonie jesiennym, wahający się od 0,24% do 18,17% na obu stanowiskach. Jedynie
PCB-114 i PCB-118 charakteryzowało się wzrostem udziału w sezonie jesiennym,
odpowiednio o 3,13% i 47,21% na stanowisku J1 oraz 2,48% i 52,25% na stanowisku
J2 (Rys. 55, Załącznik 16).
Zróżnicowanie sezonowe średnich stężeń PCDD, PCDF i dl-PCB generowało
zmienność także w przypadku poziomu toksyczności analizowanych prób. Należy
podkreślić, iż podobnie jak w przypadku Zbiornika Włocławskiego, wyższe poziomy
toksyczności uzyskano w sezonie wiosennym i wyniosły one 12,60 ng TEQ/kg s.m. na
stanowisku J1 oraz 4,95 ng TEQ/kg s.m. na stanowisku J2. Średni poziom toksyczności
odnotowany w sezonie jesiennym był znacznie niższy i wahał się od 2,06 do 2,30 ng
TEQ/kg s.m., odpowiednio na stanowiskach J1 i J2 (Rys. 56). Jednakże analiza
statystyczna z wykorzystaniem testu Wilcoxona dla prób ze stanowiska J1 nie
potwierdziła istnienia sezonowych różnic poziomu toksyczności (Z=1,75; p=0,08),
w przeciwieństwie do prób ze stanowiska J2, gdzie takowe różnice zanotowano
(Z=2,50; p=0,01).
- 105 -