buraya

Süzülür gözlərin hey uzaqlara–
Sənə yaraşmayan o xəyal nədir?
Axı nə itirib, nəyi gəzirsən,
Nə üçün özünü belə üzürsən?
Elə bil çarəsiz dərdə dözürsən,
Səni məlul edən ideal nədir?
Sən cavan, tərtəzə, ilk bahar kimi,
Gəzməsin üzündə payızın qəmi,
Gül ki, güldürəsən bütün aləmi,
Amandır, açıq de, bu məlal nədir?
Oktayabr, 1967
Dəmirçilər
***
Susunuz, a dostlar, kəsin söhbəti,
Dağılın başımdan, sükut istərəm.
Yığılsa dünyanın dərdi, möhnəti,
Çəkərəm!... Hiylədən uzaqsa nə qəm!
Dağılın, bir daha unudun məni,
Başqa bir aləmi gəzirəm artıq.
Tufana qərq oldu ömür yelkəni,
Qayıqsız, avarsız üzürəm artıq...
Hər işdə özüməm, bəlkə, günahkar,
Qınayır hər yerdə yaxın da, yad da.
Həyatdır!... Hər anın sərt bir hökmü var,
Bu amansız hökmlə yanıram odda.
Yığışın bir yerə, danışın, gülün,
Adımı da çəkmən sözdə, söhbətdə,
Gərəksiz insanam, məni yox bilin,
Özünüz mərd olun hər bir niyyətdə.
Oktyabr, 1967
89