buraya

pəncəsindən qoparaq,
atımı dördnala çaparaq
qaçıram.
Biz ki
nazlanmadıq
vüsalın behişt qoynunda,
barı, bircə kərə,
Asta nəfəs dərə-dərə
Yatmamış
röyalar içində –
Dərdi çıxarıb
ürəyimizin dərinliyindən
atmamış,
Qara qüvvələr
hücum çəkdi birər-birər.
Mən uzaq, sən yaxın,
Sən uzaq, mən yaxın,
Fikirlər axın-axın
hücum çəkdi üstümə,
kəsib bəndi-bərəni,
durdular qəsdimə.
Könül otağından
çıxıram,
Qartal yatağından
baxıram.
Baxıramsa hara
Səni görürəm –
Tək Səni!
Nolar,
nəfəsini salıb içəri
ürəyinlə
harayla məni!
Noyabr 1967.
Dəmirçilər.
41