buraya

Fəqət!
Ögeydir! – dedilər,
“Zina” kimi baxdılar,
Yandırıb yaxdılar
odsuz, alovsuz.
Dandılar atəşini, odunu –
yüz hoqqabaz ad verdilər,
Onu –
odu odlar ölkəsinə yad gördülər.
Nə qəm! Qağa,
Basa bilmədilər damğa
Onun mavi günəş gözünə,
Çünki inanmışdı özünə –
Yeyə-yeyə, uda-uda qəmi –
İnqilab dahiləri kimi!
07.mart.1963.
ŞIRIN
Kiçiklərin zəfər nəğməsi,
Sevənlərin gizli, sözsüz söhbəti,
sonra ilk görüşü,
ilk kəlməsi –
Məhəbbətin sevinci, qəmi –
Gənclik aləmi…
Arzu…
Ümid…
İnam.
Sənətin böyük zəhməti,
Və halal qiyməti.
Davasız dünya,
Mübariz insanın
Kəşməkəşli, mənalı həyatı,
Ana qəlbinin hər büsatı,
175