buraya

Tale necə gülünc oldu,
Qızıl baxtım bürünc oldu,
Narahatlar nə dinc oldu!
Səni mənə yar dedilər,
“Ümid yeri var”- dedilər.
İlkin oxun daşa vurdu,
Ömür yazı qışa vardı.
Ərşad sözün başa vurdu–
Səni mənə yar dedilər,
“Ümid yeri var”- dedilər.
2 yanvar, 1963
***
Çəkdiyimi nə bilərsən?!
Nə ağlayar, nə gülərsən,
Özün söylə, yanımsızım,
Nə qarğıyar, nə dilərsən?...
Sinəndəki daşdı, nədi?...
Sahibsizdi, boşdu, nədi?–
Üz-gözündən şaxta yağır,
Çiçək vaxtı, qışdı, nədi?
Dağda quzu mələr qalıb,
Anasızdı, dilər qalıb,
Düşmən gəzən el-obanın
İgidləri ölər qalıb.
Qılınc qında pas atıbdı,
Qeyrət canda yas tutubdu,
Bu yad, mulat sərkərdənin
Qanında şübhə yatıbdı.
160