buraya

Yaşıl donun geyir meşə,
Hər budaqda bir quş ötür.
Bax yamaca, bax bir döşə,
Sellər coşur, birbaş ötür.
Çıxır evdən şən uşaqlar,
Dillərində mahnı səsi.
Hey istərəm mən, uşaqlar,
Duymayasız qış nəfəsi.
Bakı,
14 mart, 1963.
SƏNİ MƏNƏ YAR DEDİLƏR
(zarafat
Nə dincəlir, nə yatıram,
Odlanıram, od tuturam.
Yaman murada çatıram–
Səni mənə yar dedilər,
“Ümid yeri var”- dedilər.
Söndürdülər yanan vaxtı,
Od vurdular donan vaxtı,
Şad etdilər cavan vaxtı,
Səni mənə yar dedilər,
“Ümid yeri var”- dedilər.
Ovçu ikən tora düşdüm,
Hardan uçdum, hara düşdüm,
Yaman yerdə dara düşdüm,
Səni mənə yar dedilər,
“Ümid yeri var”- dedilər.
159