buraya

Hər acı sözünü bal eyləyibdi,
Gözündən könlümə yol eyləyibdi,
Bilir ki, nitqimi lal eyləyibdi,
Bir şirin, nəğməkar dil istər məndən.
Bəxtimin gözünü kor olmuş bilib,
Ömrümün yolunu qar almış bilib,
Bağımı, bağçamı saralmış bilib,
Aman, Allah, bu qız gül istər məndən.
Haqqı, ədaləti suça döndərib,–
İlahi bu sirri aça, döndərib,
Günümü, ayımı heçə döndərib,
Ömürlərə zinət il istər məndən.
Xoş qılıq umuram, olur bir əfi,
Düşməzmi qəlbinə bir Allah xofu?
Qəlbi qarət edir – atıb insafı
Haqqın dərgahına yol istər məndən.
1987. Dəmirçilər.
DODAĞINDAN
Süzüldü qəlbimə lətif duyğular,
Şehli qönçə kimi al dodağından.
Nə nikbin, nə doğma ötür nəğmələr,
Ömrümün nəşəsi bal dodağından.
Sirri sənə vermiş hər toy, hər düyün,
Ey sadə hikməti, həm yerin, göyün,
Öpdükcə, öpdükcə, – yetişdin hər gün,
Təzəcə bar tutmuş kal dodağından.
110