0.0 Topologia Algebraiczna I - pomocnik studenta, Rozdziały 1-7

0.0 Topologia Algebraiczna I - pomocnik studenta, Rozdziały 1-7 0.0 Topologia Algebraiczna I - pomocnik studenta, Rozdziały 1-7

13.05.2013 Views

Wniosek 6.5. Punktowany, spójny CW-kompleks X jest homotopijnie równoważny z punktowanym CW-kompleksem Y takim, że Y (0) = y0 oraz wszystkie odwzorowania doklejające komórki są punktowane, czyli χ : j∈Jn+1 (Sn , 1) → (Y (n) , y0). Powyższy wniosek ma ważne uogólnienie: Stwierdzenie 6.9. Punktowany, k-spójny CW-kompleks X jest homotopijnie równoważny z punktowanym CW-kompleksem Y takim, że Y (k) = {y0} oraz wszystkie odwzorowania doklejające komórki są punktowane, czyli χ : j∈Jn+1 (Sn , 1) → (Y (n) , y0). Dowód. Postepujemy indukcyjnie. Dla n = 0 twierdzenie zostało udowodnione. Załóżmy, że dla q < n zbudowaliśmy równoważność homotopijną X ∼ Yq gdzie Y (q) q = {y0}. Skonstruujemy kompleks Yq+1 oraz homotopijną równoważność Yq → Yq+1. Zauważmy, że szkielet Y q+1 q jest homeomorficzny z bukietem sfer j Sq+1 , przy czym włożenie j Sq+1 ↩→ X jest ściągalne, a więc rozszerza się do przekształcenia f : j Dq+2 → X. Na mocy twierdzenia o aproksymacji komórkowej 9.9 możemy założyć, że j Sq+1 ↩→ X (q+1) . Dokleimy dyski j Dq+3 do X przy pomocy odwzorowania f określonego na dolnych pólsferach S q+2 − ograniczających poszczególne Dq+3 . Otrzymana w ten sposób przestrzeń Y ′ q+1 jest CW-kompleksem: dodajemy komórki w wymiarach q + 2 i q + 3. Zauważmy, że Y ′ q j Sq+1 + ⊂ Y ′ q+1 oraz j Sq+1 + jest podkompleksem ściągalnym [RYSUNEK]. Definiujemy Yq+1 := Y ′ q+1 / j Sq+1 + . Szukana homotopija równoważność jest dana jako złożenie Yq ↩→ Y ′ q+1 → Yq+1. Zadbanie o punktowane odwzorowania doklejające pozostawiamy Czytelnikowi. Na zakończenie wspomnimy o nietrudnym, ale pożytecznym pojęciu relatywnego CW-kompleksu. Definicja 6.7. Relatywny CW-kompleks to para (X, A) gdzie A ⊂ X jest domkniętą podprzestrzenią oraz wyróżniony wstępujący ciąg podprzestrzeni domknietych: (X, A) (0) ⊂ (X, A) (1) ⊂ ... ⊂ (X, A) (n) ⊂ · · · ⊂ X taki, że X = (X, A) (n) i topologia w X jest słaba ze względu na podprzestrzenie (X, A) (n) . Podprzestrzenie (X, A) (n) , zwane szkieletami powstają przez doklejanie do poprzedniej dysków n-wymiarowych wzdłuż brzegu (sfery). W szczególności (X, A) (0) = A V, gdzie V jest przestrzenią dyskretną (wierzchołki CW-kompleksu (X, A)). Uwaga 6. Jeśli A ⊂ X jest podkompleksem CW-kompleksu X, to para (X, A) jest relatywnym CW-kompleksem, dla której (X, A) (n) = X (n) ∪ A. 6.5 Twierdzenie J.H.C. Whiteheada Twierdzenie 6.8. Niech n będzie liczbą naturalną. Jeśli transformacja naturalna funktorów półdokładnych Φ: F → G jest taka, że Φ(S k ) jest bijekcją dla 0 < k < n oraz surjekcją dla k = n, to Φ(X) jest bijekcją dla każdego spójnego CW -kompleksu wymiaru < n oraz surjekcją jeśli dim X = n. Dowód twierdzenia poprzedzimy lematem odgrywającym kluczową rolę w wielu dowodach w topologii algebraicznej. Lemat 6.1 (Lemat o 5 Odwzorowaniach). Niech będzie dany przemienny diagram zbiorów punktowanych i punktowanych przekształceń, w którym wiersze są dokładne: G5 γ5 G ′ 5 α5 α ′ 5 G4 γ4 G ′ 4 α4 α ′ 4 S3 γ3 S ′ 3 40 α3 α ′ 3 S2 γ2 S ′ 2 α2 α ′ 2 S1 γ1 S ′ 1

oraz 1. Dla i = 4, 5, Gi, G ′ i są grupami i γ4 , γ5 są homomorfizmami grup; 2. G4 działa na S3, G ′ 4 działa na S′ 3 ; 3. γ3 is γ4 jest ekwiwariantne tzn. γ3(g4s3) = γ4(g4)γ3(s3); 4. α3(s3) = α3(t3) wtedy i tylko wtedy gdy ∃g4 ∈ G4 taki, że s3 = g4t3; 5. α ′ 3 (s′ 3 ) = α′ 3 (t′ 3 ) wtedy i tylko wtedy gdy ∃g′ 4 ∈ G′ 4 taki, że s′ 3 = g′ 4 t′ 3 . Wtedy 1. Jeśli γ2 and γ4 są surjekcjami a γ1 jest injekcją, to γ3 jest surjekcją; 2. Jeśli γ2 and γ4 są injekcjami, ∀ s3 ∈ S3, γ4 : (G4)s3 → (G ′ 4 ) γ3(s3) jest epimorfizmem, γ5 jest surjekcją, to γ3 jest injekcją. Dowód. Dla i ∈ {1, 2, 3} oznaczamy punkty bazowe ∗i ∈ Si , ∗ ′ i ∈ S′ i . Dowód Tezy 1. Dla danego s ′ 3 ∈ S′ 3 musimy znaleźć s3 ∈ S3 taki, że γ3(s3) = s ′ 3 . Niech . Z dokładności dol- α ′ 3 (s′ 3 ) = s′ 2 . Ponieważ γ2 jest surjekcją, istnieje s2 ∈ S2 taki, że γ2(s2) = s ′ 2 nego ciągu mamy α ′ 2 (s′ 2 ) = ∗′ 1 . Ponieważ γ1 jest injekcją, to α2(s2) = ∗1, a więc ∃t3 ∈ S3 taki, że α3(t3) = s2. Stąd α ′ 3 (γ3(t3)) = α ′ 3 (s′ 3 ). Założenie 5 gwarantuje, że ∃g′ 4 ∈ G′ 4 taki, że g′ 4γ3(t3) = s ′ 3 . Ponieważ γ4 jest epimorfizmem, więc ∃g4 ∈ G4 γ4(g4)γ3(t3) = s ′ 3 = γ3(g4t3). Stąd g4t3 = s3. Dowód Tezy 2. Niech s3, t3 ∈ S3 będą takie, że γ3(t3) = γ3(s3) = s ′ 3 . Z przemienności diagramuotrzymujemy, że: α ′ 3γ3(t3) = α ′ 3γ3(s3) i γ2α3(t3) = γ2α3(s3). Ponieważ γ2 jest injekcją α3(t3) = α3(s3) i dlatego ∃g4 ∈ G4 t3 = g4s3. Stąd γ4(g4)γ3(s3) = γ3(g4s3) = γ3(t3) = γ3(s3). Założenie dodane w Tezie 2. daje implikacje: γ4(g4) ∈ (G ′ 4) s ′ 3 ⇒ g4 ∈ (G4)s3 ⇒ s3 = t3. Dowód Twierdzenia 6.8. Dowodzimy twierdzenie przez indukcję ze względu na wymiar CW-kompleksu X. Jeśli dim X 1, to X jest homotopijnie równoważny z bukietem okręgów (Stw. 6.8), a więc Φ(X) jest bijekcją (odp. surjekcją). Niech dim X = q dla 1 < q n. Na mocy Wniosku 6.9 X ∼ C(f) gdzie f : Jq Sq−1 → Xq−1 . Oznaczmy bukiet Bq−1 := Jq Sq−1 . Rozpatrzmy morfizm kontrawariantnych ciągów Puppe indukowany przez transformację Φ: Σf ∗ q ∗ F (ΣXq−1 ) −−−−→ F (ΣBq−1 ) −−−−→ F (X) −−−−→ F (Xq−1 ) −−−−→ F (Bq−1 ) ⏐ Φ(ΣBq−1 ⏐ ⏐ ⏐ ⏐ ⏐ ⏐ ⏐ ⏐ ) Φ(X) Φ(ΣX q−1 ) G(ΣX q−1 ) Σf ♯ −−−−→ G(ΣB q−1 ) g ♯ −−−−→ G(X) 41 i ∗ i ♯ −−−−→ G(X q−1 ) f ∗ f ♯ −−−−→ G(B q−1 )

Wniosek 6.5. Punktowany, spójny CW-kompleks X jest homotopijnie równoważny z punktowanym<br />

CW-kompleksem Y takim, że Y (0) = y0 oraz wszystkie odwzorowania doklejające komórki są<br />

punktowane, czyli χ : <br />

j∈Jn+1 (Sn , 1) → (Y (n) , y0).<br />

Powyższy wniosek ma ważne uogólnienie:<br />

Stwierdzenie 6.9. Punktowany, k-spójny CW-kompleks X jest homotopijnie równoważny z<br />

punktowanym CW-kompleksem Y takim, że Y (k) = {y0} oraz wszystkie odwzorowania doklejające<br />

komórki są punktowane, czyli χ : <br />

j∈Jn+1 (Sn , 1) → (Y (n) , y0).<br />

Dowód. Postepujemy indukcyjnie. Dla n = 0 twierdzenie zostało udowodnione. Załóżmy, że dla<br />

q < n zbudowaliśmy równoważność homotopijną X ∼ Yq gdzie Y (q)<br />

q = {y0}. Skonstruujemy<br />

kompleks Yq+1 oraz homotopijną równoważność Yq → Yq+1. Zauważmy, że szkielet Y q+1<br />

q jest<br />

homeomorficzny z bukietem sfer <br />

j Sq+1 , przy czym włożenie <br />

j Sq+1 ↩→ X jest ściągalne, a<br />

więc rozszerza się do przekształcenia f : <br />

j Dq+2 → X. Na mocy twierdzenia o aproksymacji<br />

komórkowej 9.9 możemy założyć, że <br />

j Sq+1 ↩→ X (q+1) . Dokleimy dyski <br />

j Dq+3 do X przy<br />

pomocy odwzorowania f określonego na dolnych pólsferach S q+2<br />

− ograniczających poszczególne<br />

Dq+3 . Otrzymana w ten sposób przestrzeń Y ′<br />

q+1 jest CW-kompleksem: dodajemy komórki w<br />

wymiarach q + 2 i q + 3. Zauważmy, że Y ′ <br />

q j Sq+1 + ⊂ Y ′ <br />

q+1 oraz j Sq+1 + jest podkompleksem<br />

ściągalnym [RYSUNEK]. Definiujemy Yq+1 := Y ′ <br />

q+1 / j Sq+1 + . Szukana homotopija równoważność<br />

jest dana jako złożenie Yq ↩→ Y ′<br />

q+1 → Yq+1. Zadbanie o punktowane odwzorowania doklejające<br />

pozostawiamy Czytelnikowi.<br />

Na zakończenie wspomnimy o nietrudnym, ale pożytecznym pojęciu relatywnego CW-kompleksu.<br />

Definicja 6.7. Relatywny CW-kompleks to para (X, A) gdzie A ⊂ X jest domkniętą podprzestrzenią<br />

oraz wyróżniony wstępujący ciąg podprzestrzeni domknietych: (X, A) (0) ⊂ (X, A) (1) ⊂<br />

... ⊂ (X, A) (n) ⊂ · · · ⊂ X taki, że X = (X, A) (n) i topologia w X jest słaba ze względu na podprzestrzenie<br />

(X, A) (n) . Podprzestrzenie (X, A) (n) , zwane szkieletami powstają przez doklejanie do<br />

poprzedniej dysków n-wymiarowych wzdłuż brzegu (sfery). W szczególności (X, A) (0) = A V,<br />

gdzie V jest przestrzenią dyskretną (wierzchołki CW-kompleksu (X, A)).<br />

Uwaga 6. Jeśli A ⊂ X jest podkompleksem CW-kompleksu X, to para (X, A) jest relatywnym<br />

CW-kompleksem, dla której (X, A) (n) = X (n) ∪ A.<br />

6.5 Twierdzenie J.H.C. Whiteheada<br />

Twierdzenie 6.8. Niech n będzie liczbą naturalną. Jeśli transformacja naturalna funktorów półdokładnych<br />

Φ: F → G jest taka, że Φ(S k ) jest bijekcją dla 0 < k < n oraz surjekcją dla k = n,<br />

to Φ(X) jest bijekcją dla każdego spójnego CW -kompleksu wymiaru < n oraz surjekcją jeśli<br />

dim X = n.<br />

Dowód twierdzenia poprzedzimy lematem odgrywającym kluczową rolę w wielu dowodach w<br />

topologii algebraicznej.<br />

Lemat 6.1 (Lemat o 5 Odwzorowaniach). Niech będzie dany przemienny diagram zbiorów punktowanych<br />

i punktowanych przekształceń, w którym wiersze są dokładne:<br />

G5<br />

γ5<br />

<br />

G ′ 5<br />

α5 <br />

α ′ 5 <br />

G4<br />

γ4<br />

<br />

G ′<br />

4<br />

α4 <br />

α ′ 4 <br />

S3<br />

γ3<br />

<br />

S ′<br />

3<br />

40<br />

α3 <br />

α ′ 3 <br />

S2<br />

γ2<br />

<br />

S ′<br />

2<br />

α2 <br />

α ′ 2 <br />

S1<br />

γ1<br />

<br />

S ′<br />

1

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!