Радно искуство - IHTM - Универзитет у Београду

2.2. Zagađenje vazduha u urbanim sredinama
Smanjivanje stepena zagađenosti vazduha u urbanim sredinama postavljen je kao jedan od
ključnih ciljeva u Strategiji zaštite životne sredine u zemljama Istočne i Jugoistočne Evrope,
usvojenoj na Petoj Ministarskoj konferenciji „Životna sredina za Evropu“, Kijev 2003. Jedna
od ključnih aktivnosti koju su usvojile Svetska zdravstvena organizacija (SZO) i Evropska
komisija (bazirano na kriterijumima SZO) bila je optimizacija standarda koji se tiču
ispunjavanja uslova za smanjenje štetnih uticaja na zdravlje.
Generalna podela izvora zagadjivanja:
1. prirodni i
2. antropogeni.
Sam naziv izvora zagađenja prirodni sugeriše da ljudi nisu njegov uzročnik, već sama
priroda, dok antropogeni izvori predstavljaju zagađenje posredno, ili neposredno stvoreno od
strane ljudi.
Za ovaj rad značajni su samo antropogeni izvori zagađenja vazduha i oni se mogu svrstati u
tri grupe [79]:
1. stacionarni,
2. pokretni,
3. iz zatvorenog prostora.
Stacionarni izvori:
izvori zagađenja u ruralnim područjima vezanim za poljoprivredne aktivnosti,
rudarstvo i kamenolome;
izvori zagađenja vezani za industrije i industrijska područja, hemijsku industriju,
proizvodnju nemetala, metalsku industriju, proizvodnju električne energije,
izvori zagađenja u komunalnim sredinama kao što su zagrevanje, spaljivanje
otpada, individualna ložišta, otvoreni roštilji za pripremu hrane, perionice, servisi
za hemijsko čišćenje i dr.
Pokretni izvori:
obuhvataju bilo koji oblik vozila motora sa unutrašnjim sagorevanjem, kao na
primer laka vozila koja koriste benzin, laka i teška vozila koja koriste dizel,
motorcikle, avione.
Izvori zagađenja iz zatvorenog prostora:
obuhvataju pušenje cigareta, biološka zagađenja (polen, grinje, plesni, kvasci,
insekti, mikroorganizmi, alergeni poreklom od domaćih životinja), emisija od
53