Doktorska disertacija - Prirodno

4. Rezultati i diskusija
K a o š t o s e p o l a z n o m h i p o t e z o m d i s e r t a c i j e i o ompozit e k i v a l o KPM3 , k i m a s p e c i f i n u
površinu, koja je z n a t n o v e a o d s p e c i f i n e p o v r š i n a k o mKPM1 p o z i t a i KPM2, što je
n o r m a l n o i oekivati,, jer su ovi kompoziti sintetizovani i sinterovani na višim
temperaturama (900° C ) , i m e j e d o š l o d o d e l i m i n o g s r a s t a n j a i z sutnih a t v a r apora, n j a pšto r i
kod kompozita KPM3 n i j e s l u a j , j e r j e k a l c i n a c i j a v ° r C š e. n a I s nt a o 2t 2a 5k
o , u p o r e đ e n j u s a
p o l a z n o m s t r u k t u r o m p r i r o d n o g b e n t o n i t a , d o b i j e n a j e d v a p u t a v e a s p e c i f i n a p o v r š
KPM3 , š t o j e v e i o b j a št nu jm ea n oe
n j e m s t r u k t u r n i h p r na o m enaslojavanjem
hidroksida
magnezijuma i g v o ž đ a . P o r e d t o gs a t , r u k t u r n e p r o m e n e u k l j u u j u d e l i m i n u d e l a m i n a c i j u
k a o i s m a n j e n j e r a s t o j a n j a i z m e đ u s l o j e v a e s t i c a m o n t m o r i l o n i t a , z a t o š t o s e v o d a i
s l o j e v a g u b i z a g r e v a n j e m . V e a s p e c i f i n a pompozita o v r š i n a je k posledica m e đ u e s t i n o g
prostora koji nastaje trodimenzionalnom koagregacijom magnezijum plioksokatjona, klastera
g v o ž đ e o k s i d a i p l o a s t i h e s t i c a m o n t m o r i l o n i- ti a mezopore . M a k r o nastaju interakcijom
i z m e đ u e s t i c a , d o k s e m i k r o p o r e ju a v ml ej đa uj su l o j n o m p r o s t o r u g l i n e n i h m i n, ezbog r a l a
n e p r a v i l n o g s p a j a n j a s l o j e v a r a z l i i t i h l a t e r a l(Rouquerol n i h d i m e n i z sar., i j a 1999).
Evidentno je da su promene strukture montmorilonita odgovorne za stvaranje nove
porozne strukture u kompozitu, koja je onda stabilizovana niskotemperaturnim tretmanom
uz uklanjanje H 2O molekula. Promene, k o j e u k l j u u j u d e l i m i n u d e h i d r o k s i l a c i j u i
d e h i d r a t a c i j u k a t j o n a s e d e š a v a j u t e r m i j s k o m a k t i v a c i j o m i d o v o d e d o r a z l i i t i h o
u m r e ž a v a n j a i z m e đ u o k s i dbentonita a i kao matrice. Kao rezultat, kompozit ne bubri u vodi i
može se lako odvojiti od vode filtracijom ili centrifugiranjem. Postoji širok opseg distribucije
p o r a š t o p o t v r đ u j e n e u r e đ e n o s t s t r u k t u r e k o j a o b u h v a t a d e l a m i n i s a n e d e l o v e s
m e z o p o r o z n i š u i s l o j e v i t e d e l o v e s a m i k r o p o r o z n o š u .
4.4.4 Adsorpcija Pb(II)
Najpre je ispitan uticaj kontaktnog vremena na adsorpciju Pb(II) na kompozitu, a
rezultat je prikazan na Sl. 4.40 z a p o e t n e v r e d n o s t i 2.7 p H and 4.0. Interesantno j e u o i t i d a
je procenat uklanjanja Pb(II) na obe pH vrednosti brzo dostiže maksimalnu vrednost na
p o e t k u adsorpcionog p r o c e s a . N a k o n t o g a k o l i i n a a d s o r b oPb(II) v a n o g se smanjuje sa
p o v e a n j e m k o n t a k t n o g v r e m e n adsorpcioni a i proces skoro u potpunosti dostiže ravnotežno
stanje nakon 40 min. D a k l e , v r l o j e v a ž n o i s t a i d a j e p r o c e s h e m i s o r p c i j e e k s t r e m n o b r z ,
se za vrlo kratko vreme ostvaruju traženi maksimumi stepena uklanjanja Pb 2+ .
116