KOCO DANAJ.pdf

ndërkombëtare kishte pasur një mendim të përbashkët. Çdo gjë ishte
zgjidhur me konsensus.
Çfarë është dhe çfarë do të thotë kjo praktikë e freskët e
marredhënieve ndërkombëtare, në thelbin e saj dhe jo në mënyrën sesi
u paraqit, cila është përmbajtja e saj reale? Në thelb një praktikë e tillë
e marredhënieve të sotme ndërkombëtare siç ishte praktika që u ndoq
që nga marrëveshja reale e Dejtonit deri tek nënshkrimi formal i Parisit
apo Londrës, nuk është gjë tjetër veçse një ngjashmëri interesante me
të kaluarën e vendeve socialiste, që aq mirë e kanë analizuar Lëfor,
Sartor etj. Kushdo që e njeh zbatimin e teorisë së NJESHIT në vendet
ish-socialiste, e ka të qartë se disa praktika te tanishme te zgjidhjes së
konflikteve në marredhëniet ndërkombëtare të kujtojne vendimet e
byrove politike në ish-vendet socialiste, të cilat formalisht dhe në
mënyrë ceremoniale, vendoseshin edhe në presidiumet e kuvendeve
popullore apo te parlamenteve te tyre për t'u dhënë ngjyrën e formave
demokratike.
Raporti midis të drejtës dhe forcës në marrëdhëniet ndërshtetërore.
Gjithë politika e jashtme ka qenë, gjer në epokën tonë, politika e
fuqisë, forcës, sado të ndryshme që të kenë qenë modalitetet e
bashkimeve dhe marrëdhëniet midis këtyre bashkimeve.
Maks Veber
Le të vimë tani tek një çështje tjetër: a është i domosdoshëm roli i
NJESHIT në marredhëniet ndërkombëtare të periudhës së pas
përmbysjes së socializmit? Nga njera ane, mendimtarë dhe politologë
të ndryshëm teorinë e NJESHIT e konsiderojnë një ndër tiparet
themelore të totalitarizmit. Nga një anë tjeter, koha e sotme
karakterizohet si periudhë e ndërtimit të rendit të ri demokratik. Mos
kemi të bëjmë me një kontradiksion? Apo për ndërtimin e rendit të ri
botëror dhe vendosjen e marredhënive demokratike ndërshtetërore, roli
i NJESHIT, pra, totalitarizmi, është i domosdoshëm?
Para se të kalojmë në analizën më konkrete të problemit të shtruar, le
56