Rozprawy

ślili w liście pasterskim obowiązek wychowania młodego
człowieka przez: rodzinę, kościół i państwo. Harmonijna
współpraca tych trzech ośrodków wychowawczych i ich
wzajemne uzupełnianie się stwarzają idealne warunki pedagogiczne.
W tym wielkim, a zarazem trudnym zadaniu wychowawczym
powinien służyć Kościół, który z woli swego Boskiego
Założyciela jest pierwszym nauczycielem, wychowawcą
i duchowym przewodnikiem wszystkich wiernych.
Powojenna katechizacja w Archidiecezji w Białymstoku
nie należała do łatwych i często musiała zmagać się z wieloma
trudnościami. Wysiłkiem władz kościelnych i katechetów,
z roku na rok sytuacja pod tym względem ulegała powolnej,
ale systematycznej poprawie.
Jednym z podstawowych zadań Kościoła i zadań duszpasterskich
jest głoszenie Ewangelii współczesnemu pokoleniu
poprzez katechezę, której zadaniem jest wychowywanie
w wierze dzieci, młodzieży i dorosłych. Obejmuje ona przede
wszystkim wyjaśnianie nauki chrześcijańskiej, podawanej na
ogół w sposób systematyczny i całościowy w celu wprowadzenia
wierzących w pełnię życia chrześcijańskiego" 3.
Przemiany, jakie dokonywały się w Polsce w czasach
powojennych pod względem katechizacji, były bardzo trudne.
Młodzież nie posiadała żadnych podręczników, zaś księża
uczący religii nie dysponowali jeszcze żadnymi pomocami
katechetycznymi. Problem ten dotyczył nie tylko katechetów
duchownych, lecz także i osób świeckich zajmujących się katechizacją
w Archidiecezji Białostockiej. Cała ta sytuacja
zmieniała się z roku na rok na lepsze tylko dlatego, że nie
poddawano się zbyt łatwo i ciągle wierzono w to, że nastąpi
systematyczna poprawa.
Parafia w Zabłudowie, tak jak inne parafie archidiecezji,
przechodziła również burzliwe dzieje pod względem ka­