Rozprawy

stwierdziła, iż utrzymanie Zabłudowa byłoby zbyt dużym
ciężarem, więc byłoby lepiej gdyby odrębność miasta pozostała.
W 1949 r. nowym wójtem gminy został Jan Sadowski,
desygnowany przez Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą,
zaś burmistrzem był nadal Józef Popławski.
Państwo wspierało także elektryfikację wsi, na przykład
elektryfikacja dwudziestu dwóch wsi kosztowała trzydzieści
pięć i pół miliona złotych, z czego dwadzieścia pięć i pół miliona
złotych wpłacili zainteresowani rolnicy, resztę zaś pokrył
Skarb Państwa. Tak, więc państwo pokrywało jedynie
część kosztów tej inwestycji. Z budżetu miasta i gminy wypłacano
pensje dla sołtysów wsi, a ich kwoty wynosiły od
siedmiuset do dziewięciuset złotych miesięcznie. Było to stosunkowo
mało, skoro lekarz zarabiał trzy tysiące złotych. Z
budżetu również organizowano kursy państwowe dla analfabetów,
których w 1949 roku było pięciuset siedemdziesięciu.
Często wykorzystywano szarwark, czyli obowiązkową pracę
społeczną na rzecz swojego miasta lub gminy. W ramach
szarwarku budowano drogi, mosty, oczyszczano z gruzu place.
Każdy obywatel miasta w wieku od piętnastu do pięćdziesięciu
lat włącznie, kobieta i mężczyzna, musiał ofiarować
miastu jeden dzień pracy. W zamian za robociznę można
było zapłacić jej równowartość - jedna dniówka piesza to
koszt trzystu złotych, jedna dniówka parokonna to już był
koszt dziewięciuset złotych.15 Jednym z ważniejszych nich
był prezent z okazji siedemdziesiątych urodzin Generalissimusa
Stalina. Podkreślając jego oddanie dla dobra ludu pracującego
całego świata, Gminna Rada Narodowa wraz z Zarządem
Gminnym, wysłały swój podarunek. Miesiąc październik
1948 roku uznano miesiącem pogłębiania przyjaźni
polsko - radzieckiej.
W 1949 r. dokonano zmiany nazw ulic w mieście Zabu­