Rozprawy

zymskokatolickiej. W gminie Zabłudów istniał Komitet Pomocy
Sąsiedzkiej w Rolnictwie, którego zadaniem była społecznie
udzielana pomoc. W skład Komitetu wchodzili: sołtys
wsi, radny z Urzędu Gminy, jeśli był taki w tej wsi i jeden
członek Komisji Gromadzkiej.13
Palącym problemem miasta Zabłudowa było ukończenie
budowy siedziby Zarządu Miejskiego, ponieważ pracownicy
tłoczyli się na tak małej przestrzeni, iż brakowało miejsca nie
tylko na szafy i biurka, ale też był brak powietrza dla pracujących.
Zabłudów nie był zbyt dużym ośrodkiem kulturalnym,
ale nawet tutaj przeprowadzano selekcję sztuk teatralnych
i filmów, czyli cenzurę. Każdy zespół teatralny przed
rozpoczęciem swoich prób był zobowiązany przedstawić do
kontroli tekst utworu scenicznego, a każdy wyświetlany film
musiał mieć legitymację filmową, której wydawaniem zajmował
się Urząd Kontroli Prasy.
W 1948 r. starosta powiatowy podjął działania zmierzające
do zlikwidowania odrębności terytorialnej miasta i włączenie
go do gminy jako gromady. Wniosek poparł wojewoda
białostocki, który argumentował to tym, iż Zabłudów miał
bardziej wiejski niż miejski charakter, poza tym nie wykazywał
żadnych tendencji rozwojowych i był niezdolny do zrealizowania
ustawowych zadań. Powiatowa Rada Narodowa
poparła wniosek, motywując swoją decyzję tym, iż tylko ambicje
mieszkańców przemawiają za istnieniem miasta, nie zaś
gospodarka, która w mieście praktycznie nie istniała.14 Miejska
Rada Narodowa przeprowadziła referendum wśród ludności
miasta, ale żaden głos nie poparł wniosku władz odnośnie
likwidacji odrębności miasta. Dlatego też Zarząd Miejski
nie uległ naciskom i odrzucił ów projekt, gdyż uznał, że miasto
jest dopiero w stanie rozbudowy i jest samowystarczalne.
Gminna Rada Narodowa, która początkowo zgadzała się
przejąć miasto, ostatecznie poparła wniosek Rady Miejskiej i