Rozprawy

kowego tylko wtedy, gdy wszyscy rolnicy wywiązali się z
dostaw. Partyjni decydenci wysyłali w teren brygady propagandowe,
które składały się głównie w białostockich robotników,
którzy zabierali zaległe dostawy. Tego typu działania
partii powodowały niechęć rolników wobec nowych władz.
Ciężko chłopom było wywiązać się obowiązkowych dostaw.
Po wojnie gospodarstwa były zniszczone, brak było siły pociągowej
i inwentarza oraz ziarna siewnego. Obowiązkowe
dostawy były po to, by zapewnić państwu produkty po niskich,
wręcz symbolicznych cenach. Za dostarczone zboże,
ziemiopłody i żywiec rolnik otrzymywał wynagrodzenie,
które wynosiło jednak jedynie około czterech procent cen za
te produkty na wolnym rynku.
W 1947 r. wybrano nowego burmistrza miasta Zabłudowa
- został nim Bronisław Horbaczewski, rolnik, który miał
ukończone sześć klas szkoły powszechnej i pochodził z Zabłudowa.8
Funkcję przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej
powierzono Józefowi Korolczukowi.9 Wierzycielami
Zarządu były: Elektrownia Białystok, Nadleśnictwo Żednia,
które dostarczało opał dla pracowników oraz były długi za
prenumeratę pism i za leczenie w szpitalach. Wykonywano
wiele prac remontowych: ułożono bruk w Folwarkach Tyl-
wickich, rozpoczęto budowę szkoły w Zabłudowie, poprawiono
drogę koło wsi Kowalowce, naprawiono bruk we wsi
Sieśki, wysypano żwirem szosę z Zabłudowa do Kamionki.
W 1947 r. zima była sroga. Mróz spowodował ogromne
straty w zasiewach - żyto zostało zniszczone w 60%, pszenica
w 75%, a owies i jęczmień w 40%.
W 1947 roku w gminie Zabłudów było kilka zakładów
przemysłowych: Spółdzielnia Spożywcza „Nowe Życie" w
Folwarkach Tylwickich, Spółdzielnia Rolniczo - Handlowa w
mieście Zabłudowie, Gminna Spółdzielnia „Samopomoc
Chłopska" w mieście Zabłudowie, Spółdzielnia Powszechna