Rozprawy

trzydzieści dwa hektary.
Jeszcze w 1946 r. na terenie gminy Zabłudów stacjonowały
oddziały Armii Czerwonej. Należności za użytkowanie
nieruchomości, zużycie wody itp. miał ponosić szef delegatury
Rządu przy Dowództwie Armii Północnej Wojsk Radzieckich
w Legnicy. Żołnierze sowieccy dewastowali pomieszczenia,
które zamieszkiwali, wojsko niszczyło także zasiewy.
W 1946 r. przeprowadzono na terenie gminy spis:
Niemców, Żydów, Ukraińców, Białorusinów, Litwinów i
Czechów. Stwierdzono, iż po wyzwoleniu miasto zasiedlało
jedynie siedemdziesięciu sześciu Białorusinów, a w 1946 roku
było już ich tylko sześćdziesięciu trzech, przedstawicieli
innych narodowości nie było.5 Przy okazji policzono także
mieszkańców Warszawy, których były dwie takie osoby. Policzono
również obywateli ZSRR, którzy przebywali na tym
terenie w czasie okupacji jako wysiedleńcy z obszaru ZSRR
lub zbiegli z transportu do Niemiec, bądź uciekli z niewoli.
Stwierdzono, iż w Zabłudowie były cztery takie osoby.
W 1946 r. w Zabłudowie nadal było niespokojnie. W
marcu 1946 r. uzbrojony oddział podziemia zdobył posterunek
Milicji Obywatelskiej w Zabłudowie zabijając przy tym
milicjanta.6 Oddział „Zgrzyta" w liczbie trzydziestu żołnierzy
dokonał szereg akcji zabierając mienie Spółdzielni Rolniczo
- Handlowej, kasę Zarządu Gminy i Agencji Pocztowej.
W 1946 r. w Zabłudowie przeprowadzono powszechny
spis ludności cywilnej, wedle których gminę zamieszkiwało
jedenaście tysięcy osiemset dziesięć osób.7
Dość ciężka była sytuacja rolników, gdyż musieli oni dostarczać
obowiązkowo produkty żywnościowe do punktów
skupu. Dopiero po wywiązaniu się z państwowego haraczu
rolnicy mogli sprzedać nadwyżki po cenach wolnorynkowych.
Jednak obowiązywała zasada, że nie pojedynczy rolnik,
tylko cały powiat był dopuszczony do obrotu wolnoryn­