Rozprawy

zy wspierała także nieliczna grupa miejscowych działaczy
komunistycznych.14
Już 28 października w Białymstoku doszło do zwołania
delegatów Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Białorusi.
Władze okupacyjne działały bardzo szybko, wszak delegaci
zostali wybrani w „wyborach" przeprowadzonych zaledwie
niecały tydzień wcześniej, 22 października 1939 r. W trakcie
kilkudniowych obrad uchwalono 4 deklaracje: o włączeniu
Zachodniej Białorusi do BSRR, o utworzeniu organów władz
radzieckich na tych obszarach, o nacjonalizacji ziemi i podziale
majątków obszarniczych i dużych gospodarstw oraz o
nacjonalizacji przemysłu, banków i kolei.15 Wkrótce też dekretem
Rady Najwyższej ZSRR z dnia 29 listopada 1939 r.
wszyscy obywatele polscy zamieszkali na tych ziemiach zostali
obdarzeni obywatelstwem radzieckim. W myśl uchwały
Rady Najwyższej ZSRR z dnia 29 listopada 1939 r. obywatelami
Związku Radzieckiego stawali się na ziemiach zagarniętych:
„a/byli obywatele polscy, którzy znajdowali się na terytorium
zachodnich obwodów Ukrainy i Białorusi w chwili, gdy stały się
one częścią ZSRR (1-2 listopada 1939 r.),
b/ osoby, które przybyły do ZSRR na podstawie umowy z 16
listopada 1939 r. pomiędzy ZSRR i rządem niemieckim, jak również
ci, którzy przybyli wskutek przekazania przez ZSRR Litwie
miasta Wilna i wileńskiego obwodu zgodnie z umową 10 października
1939 r."16
Konsekwencją nadania obywatelstwa było przyznanie
radzieckich dowodów tożsamości. Akcję przyznawania paszportów
stwierdzających obywatelstwo radzieckie przeprowadzały
urzędy milicji przy współpracy NKWD. Obszar obwodu
(województwa) podzielono na okręgi, w których ludność
w wyznaczonym czasie miała się stawić do punktów
rejestracyjnych.17 Dane osobowe uzyskane podczas tej akcji
przez okupantów były następnie wykorzystywane w akcjach