Rozprawy

Po agresji Związku Radzieckiego na Polskę i zajęciu
przez Armię Czerwoną polskich Kresów Wschodnich
„ostatni akt inkorporacji północno - wschodnich
ziem II Rzeczypospolitej okupowanych przez ZSRR po 17
września 1939 roku rozegrał się w Moskwie i w Mińsku. Wybrana
na czwartym posiedzeniu Zgromadzenia Ludowego
Białorusi Zachodniej Komisja Pełnomocna, tuż po zakończeniu
obrad, udała się do Moskwy w celu przedstawienia w
czasie V sesji Rady Najwyższej ZSRR prośby o włączenie Białorusi
zachodniej w skład Kraju Rad."2
Już w dniu 28 września 1939 r. rozkaz frontu białoruskiego
obwieszczał:
„ W celu uporządkowania sprawy zarządzania na zachodniej
Białorusi uważam za konieczne zamiast byłych województw utworzyć
Tymczasowe Zarządy Obwodowe - Wileński, Nowogródzki,
Białostocki i Poleski w Brześciu. Aby zapewnić właściwe kierowanie
pracą komitetów chłopskich w gminach, należy utworzyć wiejskie,
miejskie i osiedlowe komitety chłopskie, składające się z trzech do
ośmiu osób. Komitety te powinny rozstrzygać wszystkie problemy
(agrarne) w swojej gminie i kierować pracą komitetów osiedlowych.
"3
Radziecki system administracyjny charakteryzował się
podziałem na wiele szczebli: były republiki związkowe i autonomiczne,
kraje oraz obwody autonomiczne, ponadto obwody,
rejony i rady wiejskie (sielsowiety). Na zachodniej,
anektowanej Białorusi podział był 3 - szczeblowy: obwód
odpowiadający dawnemu województwu, rejon (dawny powiat)
oraz rada wiejska, czyli sielsowiet (dawna gmina).
„Były to jednostki administracyjne pod względem wielkości
znacznie mniejsze zarówno pod względem obszaru, jak
i ludności."4
Na mocy sfingowanych wyborów oraz odpowiednich
zarządzeń władz okupacyjnych całe dawne województwo
białostockie (z wyjątkiem północnej Suwalszczyzny, która