Rozprawy

wych, by go podnieść z ruiny. Nie wiemy kto w tym czasie w
nim przebywał, i czy w ogóle miał jakichś mieszkańców. Inwentarz
z 1786 roku stwierdzał, że szpital jest bardzo stary, walący
się, do mieszkania niezgodny, taki, że trzeba nowego. Zanotowano
jednak wówczas, iż mieszkało w nim 2 dziadów i 6 bab.50
Przed tymi zabudowaniami był mały dziedziniec od
strony ulicy, z dwóch stron parkanem ogrodzony, a od strony
ogrodu plebańskiego oddzielony balaskami. Plac ogrodzony
był wokół ośmioma klonami. Przez ulicę stał budynek należący
do jurysdyki, opuszczony, przy którym był też plac
pusty kościelny.
W czerwcu 1821 r. większość obiektów opisanych w inwentarzach
z 1786 i 1788 roku przestała istnieć lub zostały
poważnie uszkodzone. Powodem tego był pożar, który zniszczył
zabudowania gospodarcze, w tym browar, stodołę, oficynę.
Prawdopodobnie również plebania ucierpiała w skutek
pożaru, choć do końca nie mamy pewności, czy się spaliła.51
Co było powodem ognia źródła nie podają, choć biorąc pod
uwagę datę pożaru można przypuszczać, iż nastąpił od letniej
burzy z wyładowaniami atmosferycznymi.
Większość gmachów została odbudowana i zreperowa-
na. Świadczą o tym zachowane opisy budunków plebanij-
nych i gospodarczych z pierwszej połowy XIX wieku.
Dzięki zachowanym z końca XVIII wieku opisom świątyni
zabłudowskiej, plebanii i innych zabudowań parafialnych,
mogliśmy poznać nie tylko ich walory architektoniczne,
ale i wiele szczegółów z ich wnętrza, czy wyposażenia. A
każdy dokument, odnaleziony, czy odszukany wśród innych
archiwaliów, dotyczący kościoła i parafii zabłudwskiej, staje
się źródłem bardzo ciekawych, niepowtarzalnych i niezastąpionych
informacji, prawdziwym skarbem dla miłośników
Zabłudowa, miasteczka nad Rudnią.