Rozprawy

ku.49 Budynek kommendariuszy stał po drugiej stronie ulicy
niż plebania.
Po minięciu podwójnych wrót z lewej strony był mały
ogród warzywny, z rzędem posadzonych grusz. Budynek
wybudowany został z kostkowego drzewa, pokryty był gontem.
Składał się z izby większej, w której stał piec z kafli szarych,
pobielanych, alkierza, garderoby i spiżarki. W całej wi-
kariatce było czworo drzwi, dobrze okutych, trzy okna wraz
z okiennicami. Podłoga i sufit były z tarcic, jedynie w sieniach
była gliniana podłoga.
Przy wikariatce, po prawej stronie, stała stajnia. Była trochę
niższa od budynku kommendarskiego, lecz pokryta także
gontem. Miała pojedyncze wrota, ze skoblami do ich zamykania.
Inwentarz z 1788 roku podaje, iż za bydynkiem kom-
mendarskim, idąc w kierunku miasta, znajdował się budynek
dla organisty, nowy, poddranicami, zabudowany dobrze. Idąc do
niego mijało się wrota i furtkę bez żelaza. Do sienie wchodziło
się otwierając drzwi na zawiasach, a do izby drzwi z klamką
na zawiasach. Budynek miał czworo okien okutych żelazem,
wewnątrz biały piec ceglany z kominkiem. Do alkierza, w
którym było jedno okno w żelazo okute, prowadziły drzwi
na zawiasach. Przy organistówce stał chlew słomą kryty.
Na rogu uliczki stał stary budynek nazywany szpitalem,
pod dranicami, do którego od ulicy Publicznej wchodzono
przez drzwi bez żelaza. Z sieni wchodzono do małej komory,
a po prawe stronie do izby, do której prowadziły drzwi na
zawiasach. W izbie były trzy okna reparacyi mocno potrzebujące,
znajdował się też stary piec z kominkiem. Z izby prowadziły
drzwi do alkierza na zawiasach. Alkierz posiadał jedno
stare okno.
Jak widać budynek dawnego parafialnego szpitala był w
opłakanym stanie i wymagał poważnych nakładów finannso-