Rozprawy

Z sieni drewniane schody prowadziły na poddasze,
gdzie znajdowało się małe pomieszczenie z trzema oknami,
które wychodziły na ganek. Podłoga, tak jak i sufit, była tar-
ciczna. W całej plebanii było siedem pomieszczeń i strych.
Wszystkie, dwanaście okien, posiadały sosnowe okiennice i
żelazne haczyki do ich zamykania.
Nie mamy ostatecznej pewności, czy ks. Kułakowski
wzniósł nową plebanię, czy też ją tylko wyremontował, gdyż
inwentarz z 1818 r. opisując ją mówi, iż jest stara, reparacyi
potrzebująca 45 W tym wypadku źródła wydają się sobie przeczyć,
gdyż trudno wyobrazić sobie, by w ciągu trzydziestu
lat zapomniano o tym, czy była ona wybudowana, czy tylko
odrestaurowana.
Wychodząc z plebanii, po lewej stronie, mijało się
drzwiczki do owocowego sadu. Również od strony północnej
posadzone były drzewa owocowe. Oba te ogrody otoczone
były parkanem.
Tuż przy ogródku stała wozownia z podwójnymi wrotami.
Obok stała stajnia, która wraz z wozownią kwadrat czyniła.
Inwentraz z 1788 r. podaje, iż stajnie był przeznaczona dla
koni roboczych, miałą wydzieloną przegrodę dla źrebiąt, jak
również małe schowanie na stajenne rzeczy.46 Miała przegrody
na pięć koni. Podłoga w stajni była ułożona z pni drzew. Oba
budynki pokryte były gontem. Obok nich, pod jednym słomianym
dachem wybudowane zostały dwa chlewy i mały
kurnik.
W części zwanej gumnem stała stodoła z podwójnymi
wrotami, z trzema tokami. Drzwi były tarciczne, z żelaznymi
zaszczepkami i probojami. Przy stodole, pod jednym dachem
stała odryna na siano. W latach bardziej urodzajnych używano
jej także do składowania snopów zbóż. Prowadziły do niej
podwójne wrota. Na gumnie były jeszcze: plewnik, sieczkarnia
i kurnik. Były to budynki małe, pokryte jednym, słomia-