Rozprawy

czy darów.
Oba zachowane inwentarze z końca XVIII wieku wyszczególniają
bogaty zestaw ornatów, sześciu kap, które posiadał
kościół w Zabłudowie. Inwentarz z 1786 r. wymienia
ornatów 34, m. in. ornat biały, bogaty w paski błękitne, galonem
srebrnym obszyty, który był darem od księżniczek Radziwiłłó-
wien. Inwentarz o dwa lata późniejszy wspomina jedynie o
23 ornatach. W obu inwentarzach zostały one wszystkie dokładnie
opisane, ale nie wiemy skąd tak znaczna różnica, co
do ich ilości, w obu wykazach.
Inwentarz z 1788 roku podaje szczegółowy wykaz tzw.
bielizny kościelnej i innych przedmiotów. W zakrystii znajdowały
się wówczas dwie alby z płótna pruskiego, u dołu
kitajką dobrą podszyte; dwie alby płótna pruskiego z koronkami
wąskimi; trzy dobre paski i jeden porwany; dwie komże
kapłańskie, trzecia podarta, sześć komeż dla chłopców, co
świadczy o tym, iż do Mszy św. służyli ministranci i siedem
humerałów. Do zasłaniania ołtarzy używano jedenaście białych
obrusów i sukno czerwone. Były i inne obrusy, ale w
złym stanie, tak podarte, że się do żadnego niezgodzą użycia. Kapłani
używali do liturgii dwunastu korporałów i sześciu pu-
ryfikaterzy. W parafii były dwa mszały i jeszcze dwa rekwial-
ne, czyli żałobne.
W procesjach używano baldachimu kitajkowego karmazynowego,
na wierzchu zielonym suknem obity. Przechowywano
również parę kołtów i trąb parę, prawdopodobnie używanych
podczas procesji. Było też pięć krzyży drewnianych,
których używano do procesji i na pogrzeby. W procesjach
noszono obraz mosiężny, z jednej strony z namalowanym
wizerunkiem Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny, z drugiej
strony ze sceną Zwiastowania.
W kościele używano pięciu małych dzwonków, przy ołtarzach
i jednego przy zakrystii. W zakrystii znajdował się