Rozprawy

drzwiczkami. Pod ścianami stały dwa stare konfesjonały.
Zakrystia posiadała jedno okno w ołów oprawne, zabezpieczone
żelazną kratą. Zamykane było od wewnątrz żelaznymi
okiennicami. Wyposażenie zakrystii było dość ubogie.
Znajdowały się w niej dwie szafy, jedna większa o trzech
szufladach na aparaty kościelne, druga mniejsza na alby, komże
i bieliznę kielichową. Były jeszcze dwie szafki, z których
jedna służyła do chowania kielichów i monstrancji, druga
zawierała zbiór książek parafialnych. Parametry liturgiczne
składały się z monstrancji, trzech kielichów, dwóch puszek,
trzech paten do kielichów, vasculum i ampułek. Wymieniona
została w inwentarzu także patena dla chorych, która służyła
prawdopodobnie do noszenia Komunii św. do chorych. W
zakrystii znajdował się też kociołek cynowy do obmywania
rąk.
Inwentarz wyszczególnia też bogaty zestaw trzydziestu
czterech ornatów, sześciu kap, które posiadał w 1786 roku
kościół w Zabłudowie, m. in. wspomniano ornat biały, bogaty
w paski błękitne, galonem srebrnym obszyty, który był darem od
księżniczek Radziwiłłówien.
Odnaleziony inwentarz z 1788 roku zawiera opis świątyni,
bydynków parafialnych i gospodarczych.34 Kościół zabłudowski,
pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła, był
drewniany, dranicami kryty, stary, opuszczony, z gruntu wystawienia
potrzebujący. Posiadał czworo drzwi. Pierwsze zewnętrzne
prowadziły do babińca, czyli przedsionka. Otwierały
się na pół. Były zawieszone na żelaznych zawiasach, ale
nie posiadały klamki. Zamykały się dwoma kunami i za-
szczepką. Kolejne drzwi prowadziły z babińca do kościoła.
Posiadały już one klamkę. Były zawieszone na żelaznych zawiasach
i zamykane podobnie, jak zewnętrzne, na kuny.
Drzwi do zakrystii wisiały na żelaznych zawiasach, z zamkiem
wewnętrznym prostym. Kolejne drzwi prowadziły z za­