Rozprawy

wspomniany już wcześniej niewielki pozytywek, niedawno reperowany.
Stan świątyni parafialnej w 1786 roku najlepiej oddał
sam autor inwentarza. Opisując kościół podał, iż podłoga stara,
pogniła i miejscami jej nie masz, połap tarcicami tylko na belkach
nałożony, nie przybijany. Sama główna bryła kościoła posiadała
siedem okien, z czego cztery oprawione były w drzewo,
a trzy w ołów. Wszystkie miały szkło taflowe. Prezbiterium
oddzielone było od nawy kościoła balustradą pomalowaną
na czarno. Ołtarz główny, w którym znajdowały się na
pierwszym poziomie obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, a
wyżej świętych Apostołów, był pozłacany. Korony na głowach
uczniów Chrystusa były pozłacane, a na głowie Pana
Jezusa - srebrna. Na ołtarzu stały dwa mniejsze i osiem większych
lichtarzy, a także cztery świece będące darem Bractwa
Różańca Świętego.
Inwentarz wymienia też wszystkie ołtarze boczne wraz z
ilością wotów, jakie na nich wisiały. W kościele były ołtarze:
św. Antoniego z Padwy (15 wotów), św. Tadeusza (4 wota),
Wniebowstąpienia Pańskiego (11 wotów), NMP Różańcowej
(23 wota). Tym ostatnim opiekowało się Bractwo Różańca
Świętego założone w 1744 r. Na każdym ołtarzu stała para
cynowych lub mosiężnych lichtarzy. Świece do ołtarza Matki
Bożej i większość wotów składali członkowie bractwa, którzy
zobowiązani byli do dbania o wystrój ich brackiego ołtarza.
Przed każdym ołtarzem stały małe dzwonki mszalne, a przy
drzwiach zakrystii wisiała sygnaturka. Na każdym ołtarzu
leżały kanony mszalne. Kościół posiadał trzy większe mszały,
w tym jeden dar Marianny Krynickiej. Przed głównym
ołtarzem, w prezbiterium, wisiała wieczna lampka. Wewnątrz
świątyni znajdowało się pięć ławek do siedzenia oraz
dwie mniejsze przed głównym ołtarzem, a przy zakrystii,
pod sygnaturką stała ławeczka na jedną osobę zamykana