Rozprawy

Makarowicz, kanonik łucki, doktor świętej tologii, a jednocześnie
kapelan Sióstr Miłosierdzia w Białymstoku, czyli
sióstr szarytek. Pełnił tę funkcję z upoważnienia władzy biskupiej.
To on był tym, który 7 maja 1788 roku zaświadczył o
zachowaniu wszelkich kanonicznych form przy przejęciu
parafii. Potwierdził też ważność dokonanych zmian personalnych
w parafii własnoręcznym wpisem i podpisem, który
zamyka cały dokument.
Pełna nazwa dokumentu jest znacznie bardziej rozbudowana,
ale dzięki temu możemy poznać bohaterów tamtych
czasów: księży Antoniego Makarowicza, Wojciecha Kułakowskiego
i Jakuba Pilkiewicza: lnventarium Ecclesiae Paro-
chialis Zabludovienis per me Antonium Makarowicz Canonicum
Livoniensem Sacra Theologia Doctorem, Capellanum Sororum Mi-
sericordiae Xenodochii Białostocensis, post liberum Resignationem
Illustris Admodum Rndi Domini Adalbertii Kułakowski Immediati
Parochi conseriptum, ac Admodum Rndi Domine Jacobo Pilkiewicz
per Officiosam Commendum ex Mandato Illustrissimi Officii in
possessionem traditum 7 Maii 1788 Anno.
Ksiądz Wojciech Jan Józef Kułakowski był proboszczem
parafii zabłudowskiej od czerwca 1769 roku2. Pochodził z
powiatu grodzieńskiego. Obejmując parafię miał 56 lat.
Ukończył seminarium wileńskie in Monte Salvatoris. Wyświęcony
został na kapłana 24 października 1756 roku3. Zasłynął
w historii parafii i miasteczka jako obrońca wiary katolickiej i
żarliwy patriota. Trzymając się wymagań ówczesnego prawa
kanonicznego, nie pozwalał, aby wierni poślubiali osoby wyznania
prawosławnego. Prawo kościelne dopuszczało jedynie
takie małżeństwa, w których strona niekatolicka przechodziła
na katolicyzm. Problem małżeństw mieszanych stanowił
sedno sporu między ks. Kułakowskim, a ihumenem cerkwi
zabłudowskiej, o. Sofronim Nowomłyńskim. Zachowało
się sporo pism będących atakiem na osobę księdza plebana.
W 1786 roku ihumen Sofroni skierował protest do sądu mag-