Rozprawy

wypustkami na rękawach -niebieskimi gimnazjum i bordowymi
dla liceum. Dziewczęta nie ubierały się w spodnie ale nakładały
sukienki lub spódniczki. Mundurek stawiał młodzież
wyżej w hierarchii społecznej. W ogóle osoby wykształcone cieszyły
się dużym prestiżem. Przejawiało się to nawet w tak drobnych
sprawach jak np. w Urzędzie Pocztowym, gdzie osoba szanowana
nie stała w poczekalni urzędu lecz była proszona do
środka, gdzie na interesanta czekało krzesło i uśmiech pana Naczelnika.
Codzienna egzystencja skierowana była na pracę zawodową,
bądź społeczną. Stanowisk urzędniczych w Zabłudowie
było niewiele. Ludność utrzymywała się głównie z rolnictwa
i handlu. Sporo też było warsztatów rzemieślniczych.
Częściej niż obecnie ubrania szyło się u krawca, a buty zamawiało
się i naprawiało u szewca. Nawet jedna z ulic miasta
nosiła nazwę „Szewskiej". Handel był na ogół w rękach żydowskich,
podobnie jak część rzemiosła. Tylko w wyrobie patelni nikt
nie mógł konkurować z Cyganami!
Aktywność społeczna uzewnętrzniała się w działalności
obywatela w różnych związkach i organizacjach. Najbardziej
popularne to: harcerstwo, „Strzelec", Straż Pożarna,
„Samarytanki", LOPP (Liga Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej),
Liga Morska i Kolonialna, kurs Gospodyń Domowych.
„Samarytanki" gromadziły w swych szeregach młode
dziewczęta, chętne do prac sanitarnych. Na swoich zbiórkach,
śpiewały z zapałem: „ Bo jestem druhna Samarytanka, w żyłach
mych płynie strażacka krew...".
Liga Morska propagowała korzyści Państwa, wynikłe z faktu
posiadania dostępu do morza. Byliśmy dumni z budowanej
Gdyni, cieszyliśmy się rozwojem polskiej floty wojennej i
handlowej, z obecności polskiej flagi na dalekich morzach.
Takie czasopisma jak „Morze" i „Polska na morzu" informowa­