Rozprawy

gali nam kolędnicy. Przychodzili pod dom z wielką papierową
gwiazdą i śpiewali pod oknem. Inni sporządzali
szopkę i wówczas ich przedstawienia oglądaliśmy w mieszkaniu.
Po zimie przychodziła wiosna i wówczas okoliczne podmokłe
łąki pokrywały się niebieskim dywanem niezapominajek
i kępami żółtych kaczeńców. Zebrane kwiaty zdobiły stoły
domów i dobrze korespondowały z bielą wierzbowych
bazi. Wiosną wracały zabawy w „zielone", „strzałki" i inne
zabawy na otwartej przestrzeni, a do tego pojawiały się nowe
atrakcje, jak np. karuzela. Gdy w mieście nie było prądu elektrycznego,
karuzelę poruszał mężczyzna, drepcząc w koło.
Nie było to łatwe, ale interes się opłacał, gdyż amatorów do
zabawy było dostatecznie wielu.
Inne miłe wydarzenia to uroczystości odpustowe.
Główny odpust przypadał w dniu patrona kościoła św. Piotra
i Pawła. Wówczas przed kościołem plac zapełniał się licznymi
straganami. Sprzedawano sznury obwarzanków, kolorowe
cukierki z krochmalu, różne świecidełka, koraliki, pierścionki
dla dzieci, lusterka, ozdobne chusty na głowę itp. Oddzielne
stragany oferowały przedmioty kultu religijnego: obrazy,
różańce, książeczki do nabożeństwa.
Zawsze przybywali wiejscy muzykanci i niekiedy sztukmistrze.
Było gwarno i wesoło, dopóki chłopi po mszy świętej
nie nadużyli alkoholu. Wówczas wyłaziły na wierzch
dawne spory i musiała interweniować policja.
Jak było święto to ubiór musiał być świąteczny. Obowiązywał
garnitur i nakrycie głowy, tak latem jak i zimą, odmiennie
niż obecnie, gdy nawet podczas mrozów, panowie
niejednokrotnie paradują z gołymi głowami. Kapelusz i
czapka, lub damska chusta były obowiązkowe. Młodzież i
dzieci ze szkoły powszechnej ubierały się dowolnie, ale
uczniowie szkoły średniej musieli nosić mundury granatowe z