Rozprawy

sta 1-2 km aby natrafić na piękny zagajnik, czy nawet las, w
którym rosły wspaniałe maślaki a nawet prawdziwki. Do lasu
chodziło się może nie tyle dla grzybów ile na spacer.
Grzyby bez trudu można było kupić na rynku. Okres zimowy
ograniczał możliwość zabaw. Pozostały sanki, łyżwy, lepienie
bałwana i gra w śnieżki. Łyżwy mieliśmy porządne,
metalowe. Nie wszystkich moich kolegów było na nie stać.
Niektórzy więc majstrowali sobie łyżwy z drewnianych klocków
z wbudowaną pod spodem metalową listwą, pełniącą
rolę ślizgającego się ostrza. Za tereny łyżwiarskie służył nam
zamarznięty staw w parku, a zimy wtedy były ostre, albo
wielkie zamarznięte rozlewiska tuż za miastem. Nie było natomiast
odpowiednich terenów narciarskich i dlatego ten
sport nie był uprawiany. Zamożniejsi zwolennicy nart, wyjeżdżali
do Zakopanego. Mali chłopcy kontentowali się zjeżdżaniem
na sankach z górki nad parkowymi stawami, albo
czepiali się przejeżdżających chłopskich sań.
W zimowe wieczory czas upływał na odrabianiu lekcji,
lekturze powieści lub grach planszowych, z których najpopularniejszą
był „Chińczyk". W grudniu rozpoczynał się okres
sporządzania zabawek na choinkę: kolorowe papiery, bibułka,
koraliki, słomki itp.
Boże Narodzenie było ulubionym świętem dzieci. Tak
chyba jest i obecnie. Najbardziej cieszyła choinka i prezenty,
które przynosił święty Mikołaj. Choinka przywieziona prosto
z lasu miała wspaniały zapach żywicy. Ubieraliśmy ją różnymi
pajacykami, aniołkami, wisiorkami itp., a te wszystkie akcesoria
do sklejania, można było bez trudu kupić w drogerii,
podobnie jak kolorowe bombki i zimne ognie. Choinkę
oświetlaliśmy małymi świeczkami, osadzonymi w małych
lichtar zykach.
Kolędy trzeba było „dośpiewać", gdyż nie znano wówczas
ani magnetofonu, ani płyt DVD. W tej kwestii dopoma­
_