Rozprawy

uczniów były skromne zasoby szkolnej biblioteki. Wśród
kilkudziesięciu tomów były roczniki „Płomyka", oraz powieści
przygodowe Karola Maya, Władysława Umińskiego,
Juliusza Verne. Rozpalały one wyobraźnię chłopięcą i stawały
się motorem do tworzenia zabaw i ćwiczeń harcerskich.
Harcerstwo w Zabłudowie organizował nauczyciel WF p.
Dzierżek. Szkoliliśmy się na zbiórkach, braliśmy udział w
uroczystościach rocznicowych, latem organizowaliśmy obozy
na terenach leśnych, ćwicząc rozmaite harcerskie sprawności.
Czasem udawało się rodzicom załatwić wyjazd na kolonie
letnie np. do Druskiennik. Była to wielka „frajda", ale
na ogół trzeba było sobie radzić na miejscu. Na szczęście miasto
obfitowało w ogrody i sady, w wąskie uliczki, był wielki
park no i duży Rynek odpowiedni do gry w piłkę. Na wiosnę,
gdy obeschły chodniki, graliśmy w „klasy". Każdy nosił
w kieszeni kawałek kredy lub cegły, aby w każdym miejscu
można było rozpocząć grę.
W letnich zabawach ważną rolę odgrywały wyprawy
nad wodę. Miejscowa rzeczka była wprawdzie niewielka,
ale miała łatwo dostępne brzegi, gęsto porosłe roślinnością
wodną, tatarakiem i trzciną wodną. W tej podwodnej dżungli
masowo występowały owady, pluskwiaki oraz pijawki i małe
ryby. Łowiliśmy je koszykiem. Wprawdzie więcej zagarnialiśmy
pływaków żółtobrzeszków i pijawek, ale bywały i
drobne rybki np. cierniki. Wieczorami nad rzeką rozlegały się
żabie chóry. Ze stawów parkowych nie korzystaliśmy w
okresie letnim, były za głębokie i trudno dostępne. To nie było
dobre kąpielisko. Niedaleko za miastem był dość duży
staw i młodzież właśnie tam korzystała z kąpieli. Niestety
prawdziwego kąpieliska dla dorosłych nie było.
Gdy nadchodziła jesień, w okolicznych lasach było grzybów
pełno. Wówczas jeszcze do lasów nie jeździło się samochodami,
lasy były niezniszczone i wystarczyło wyjść z mia-