Rozprawy

audycji niezbędna była elektryczność. Jej źródłem długo były
wyłącznie akumulatory, które przecież też wymagały ładowania.
Jeszcze w 1938 roku woziłem akumulator do ładowania
do Białegostoku. Pierwsze odbiorniki radiowe były kryształkowe
i chcąc usłyszeć audycję, trzeba było nakładać na
uszy słuchawki. Później wprowadzono odbiorniki lampowe
głośnikowe. Jak na owe czasy był to sprzęt kosztowny,
ale niepomiernie rozszerzał wiedzę o świecie. Dużo było
wiadomości politycznych, sporo audycji dla szkół, muzyki
rozrywkowej i wesołych programów w rodzaju „Na wesołej
fa li" ze Szczepkiem i Tońciem ze Lwowa.
Muzyka radiowa przełamała dotychczasowy monopol
na domową muzykę odtwarzaną na skrzypcach, bałałajce
lub akordeonie. Zastąpiła też w pewnym stopniu muzykę
patefonową. Patefon, czy gramofon, były jeszcze dość często
używane na zabawach rodzinnych, gdyż aparat nie potrzebował
prądu elektrycznego, wystarczyły płyty, pudełko igieł
gramofonowych i sporo cierpliwości do nakręcania aparatu
odpowiednią korbką.
Radio miało jeszcze tę zaletę, że dostarczało najnowszych
i aktualnych wieści z kraju i ze świata. Dla nas było to
o tyle ważne, że gazety będące głównym nośnikiem informacji
nie były zbyt popularne w miasteczku. W Zabłudowie
nie zainstalowano kiosku „Ruchu", nie istniała również
ani biblioteka publiczna, ani czytelnia czasopism. Gazetę
trzeba było prenumerować, albo kupić w sklepie u p. Mrożą.
To samo dotyczyło książek. Czasem tylko zaglądał do nas
akwizytor z wielką walizką wydawnictw. Była tam literatura
klasyczna, romanse, poradniki, niekiedy powieści dla młodzieży.
Niestety książki były drogie (2-6 zł).
Niektóre powieści drukowano w formie zeszytowej i
dlatego „Przygody Bufallo Billa", czy „Alaski Jima" łatwiej trafiały
do rąk młodego czytelnika. Dużym wsparciem dla
_