Rozprawy

skami i kabiny z wanną. Korzystaliśmy zwykle z wanny.
Przed kąpielą do kabiny wchodził dozorca, p. Laszczka, dokładnie
mył wannę a potem odkażał ją roztworem nadmanganianu
potasu. Kąpiele w dużej wannie były bardzo przyjemne.
Gdzie odbywało się pranie? Oczywiście też w domu,
gdyż pralni miejskiej nie było. Nie mieliśmy także pralek.
Bieliznę trzeba było prać w balii, pracowicie szorując ją na
„tarze", mydląc mydłem Schichta, gotując i na koniec - krochmaląc.
Suszenie odbywało się na strychu. Pranie w owych
czasach, to było duże i uciążliwe przedsięwzięcie. Prasowanie
bielizny uskuteczniano przy pomocy żelazka „na duszę",
rozgrzewano je węglem drzewnym. Oj, ile było dmuchania!
Posiłki gotowano na kuchni opalanej drzewem. Drzewem
również opalano piece ogrzewające mieszkania.
Niedostatki w zakresie higieny miejskiej miały i te złe
skutki, iż przyczyniały się do rozwoju plagi much i innych
pasożytów. Muchy były wszechobecne w każdym mieszkaniu,
a zwalczano je mozolnie przy pomocy wstążek lepów i
pułapek z truciznami. Inną plagę stanowiły pluskwy gnieżdżące
się za tapetami i w domowych meblach (kanapy, łóżka).
Czasowo prowadzone zabiegi dezynsekcyjne dawały
tylko doraźne efekty, kolejnym problemem była wszawica.
Stąd zaistniała konieczność obcinania włosów u uczniów,
strzyżenie głowy „na zero".
Brak kanalizacji, a za tym idzie i łazienek, zmuszał
mieszkańców do korzystania z urządzeń ustępowych, położonych
w budynkach na podwórkach. Niedogodności z tym
związane, zwłaszcza nocą lub zimą, były oczywiste. Dlatego
więc nie można było zrezygnować z pewnych naczyń, służących
ludziom już od starożytnych cywilizacji, a w naszym
kraju znanych do dnia dzisiejszego.