Rozprawy

kiestrą dętą strażacką, która uświetniała wszystkie lokalne
uroczystości, łącznie z pochodami 3 maja i 11 listopada. Strażacy
wyglądali świetnie w hełmach i granatowych mundurach,
a ich muzyka przyciągała młodzież z całego miasta.
Prawa i porządku pilnowała Policja Państwowa. Kierował
nią przodownik, p. Kadler. Posterunek Policji mieścił się
u wylotu miasta przy ulicy 11 Listopada. Oprócz pana Przodownika
urzędowało tam trzech innych policjantów. Nie
wiem, czy mieli dużo do roboty, gdyż o przestępstwach słyszało
się rzadko. Najpracowitszy dzień przypadał zwykle na
dni odpustów kościelnych, gdy ludzie załatwiali swoje waśnie,
będąc pod wpływem alkoholu. Wówczas krew się lała
obficie, a poszkodowani szukali ratunku w okolicznych domach
prywatnych.
Kolejną ważną instytucją była Poczta Polska. Związany
jestem z nią emocjonalnie, gdyż budynek tej instytucji mieścił
zarówno urząd jak i mieszkanie naczelnika urzędu, mojego
ojca Stanisława Kudelskiego. Mój ojciec był kierownikiem i
jednocześnie kasjerem. Wspierał i go w pracy: listonosz p.
Kuprianowicz oraz telefonistka p. Krystyna (nazwisko uleciało
mi z pamięci). Praca telefonistki wówczas nie była łatwa.
Centralka telefoniczna była ręczna i każde połączenie
musiało być wykonane poprzez manipulowanie różnymi
wtyczkami. Co prawda abonentów telefonicznych wówczas
było niewielu, telefon domowy był luksusem. Rozmowy załatwiało
się przez pocztę lub z poczty, gdzie stała specjalna
dźwiękochłonna kabina zwana rozmównicą.
Poczta w Zabłudowie obsługiwała również okoliczne
wioski. Do bliższych osiedli korespondencję dostarczał listonosz,
do dalszych np. Narwi woźił wozem p. Karwel.
Kilka słów należy się ochronie zdrowia. W Zabłudowie
istniał Ośrodek Zdrowia w niewielkim budynku przy drodze
do Narwi. Obsługiwany był przez pielęgniarkę, higie-